İÇİMİZDEKİ DOST

• 2 Ağustos 2009 Pazar 17:11:22

Bir dostum insan olmanın gereklerini yazmış, kendi insani duygularıyla. İnsan biraz çocuk olmalı demiş biraz değil insan çocuk olmalı . Hem de her fırsatta .Düşünsenize çocukların o cıvıltısını, neşesini ,sıcaklığını onların gözüyle hayata bakmanın huzurunu . Tabii o zaman balonda istersin . Hatta olmadık bir yerde alakasız bir zamanda koşmak cıvıldamakta....ne güzeldir bu içtenlik! tertemiz duygular , çıkarsız bir dünya .

Demiş ki insanın bir annesi olmalı eteğini çekiştirebileceği . Haksız mı ? Kim istemez sıkıştığında anne sıcaklığına sığınmayı?kim istemez üzüldüğünde annesine sarılmayı? Kim istemez yanıldığı zaman annesine danışmayı? Ömre bedeldir , o huzur .


İnsan yolda yürürken etrafına bakmalı değişik hayatları görmeli;Görmeli ya ....neler var .Sonra da kendine bakmalı ;hadi buna kısaca hayat okulu diyelim. Bu okulda seçmeli dersler var ve bir sürüde sınav!herkes kendine not veriyor.


İnsan gecenin bir yarısın da yatağından fırlayıp seni seviyorum diye bağırmalı ; Hayal edin kendinizi ,düşünün, böyle vakitsiz seramoniyi. Ne güzel bir duygu fışkırması içindesinizdir o anda. İçiniz içinize sığmaz. Belki bir çok kere hissetmişsinizdir de fışkırtamamışsınızdır bu duyguları .Belki fışkırmışsınızdır da ...Bakmıştır karşınızdaki bu ne yapıyor diye ....


Sabah kalktığınızda başucunuzda bir gül ve yanında seni uyandırmaya kıyamadım yazan bir not bulsanız ne yaparsınız ? Ben mi ne yaparım? Güne böyle başlamanın keyfiyle herkesin keyfine keyif katarım . İşte mutluluk , işte huzur. İnsan heyecan duymalı, yeni günün getirdiği ışıklar içinde.... Heyecanların en güzelini, en doyumsuzunu duymamak mümkün değil. Böylesi başlayan bir günde.


İnsan sinirlenmeli , kavga etmeli inandığı değerler için;Sahip olduğumuz ,kazandığımız ,kazandırılan değerler. Biz niye kazandırmayalım ?.....


Bu kadar güzellikten sonra sıra tabii aşka geliyor. Ben değil güzel arkadaşım oraya getirmiş bana da kendimce yorumu düşüyor...Derki : İnsan arada aşık olmalı sonunda acı olduğunu bilerek . Sonu başı aşk acı. Aşık olursun göremeyince acı duyarsın. Aşık olursun karşılık göremeyince acı duyarsın. Aşıksındır yanlış kararlar alabilirsin. Aşıksındır sahip olduğun en güzel değerleri bile hiçe sayarsın. E şimdi bunun neresi tatlı....Başımı ,sonumu ?


İnsan bazen de sarhoş olmalı bir türkü tutturup sokakları arşınlamalı ;Sarhoşluk.... işte o zaman gerçek siz ortaya çıkar. Hesapsız ,kuralsız ama sevinçli ama kederli. Sonunda atarsınız kendinizi yatağınıza yatak döner siz dönersiniz. Sonuç mu ? duygu fışkırması tabii. Kimi ağlarsınız sarhoşken ,kimi kahkahalarla gülersiniz. Deneyin ağlamanın da gülmenin de , türkü çığırmanın da tadı başkadır sarhoşken.


İnsan bazen kocaman olmalı,herkesi kucaklamalı, arada küçücük olmalı, kucaklara sığmalı.....Kocaman olmak ,kucaklamak,kucaklanmak......Hadi bakalım yap yapabilirsen yorumunu. Herkese göre değişir kocaman olmak. Ama kucaklamak...Hepimiz aynı kucaklamaz mıyız sevdiklerimizi ? Dünya güzeli bir sevgi alış verişi. Tek fark içimiz de duyduğumuz haz, hissettiğimiz sıcaklık ve hissettirdiğimiz sıcaklık. Kucak açmak açılan kucağa koşmak güzel şey.....


İnsan bazen kendi olmalı , bazen herkesten bir parça ;Bence burada bir yanlışlık var .İnsan hep kendi gibi olmalı ,bazen herkesten bir parça . Bilmeli yaşadığı dünyadaki sınırlarını ve bu çember içinde yapabileceklerini , yapamayacaklarını. Bunları yaşarken öğrenmeli. Bazen hata yaparak ,bazen en doğruyu. Önemli olan sonuç almak ,düşe kalka , güle ağlıya kendimiz olmak. En güzel parçaları bir araya getirerek.


İnsan bazen aptal olmalı inanmak istediği şeylere inanmalı;Buna aptallık denmez .İnandığımız şey o an için doğru olan şeydir .Belki yarın bize doğru gelmeyecek .Niye hazır doğru olduğuna inandığımız anda inanmayalım. Peki, Aptallık bunun neresinde.........


İnsan ölmeli zamanı gelince... ama zamanı gelince; Keşke zamanı tayin etme şansına sahip olsak. Ama yok istemem düşünün bir .!ölüm zamanını bilerek yaşamak!. O zaman bu sözün yorumu yok . Evet insan ölmeli ama zamanı gelince......................