KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ARTIK, BU SON OLSUN DİYORUM...(artan intihar vakalarına...)
Yaşamak; insan için en değerli olgudur. Bu uğurda verilmeyecek şey yoktur herhalde...
İnsanlar, her canlı gibi; doğar, gelişir, büyür ve her canlı gibi; ölüme mahkum olurlar en son...
Bu, hayatın doğal olan, herhalde en temel olgusu...
Yeryüzündeki bütün nimetler, biz insanoğlunun yaşamını en iyi şekilde idame etmesi için değil midir...?
Elbette ki evet...
İnsanoğlu, bilimin bütün sırlarını,bir bir aralayarak; biz insanların daha uzun yaşaması için değil midir...?
Elbette ki evet...
İnsan yaşamının bu kadar değerli olmasına karşılık; hala bazı insanlar hayatlarına bir çırpıda son verebiliyorlar.
Çok acı oysa...
Allah’ın verdiği canı, yine Allah alacaktır.
Allah’ın bize biçtiği bu ömrü çok kısa bile olsa, yaşamalı...
Hayat, ne olursa olsun yaşamaya değer...
Ama ne olursa olsun...!
Son zamanlarda, yaşamı ölüme tercih eden canlara sesleniyorum:
Neden!
Size sesleniyorum...!
Analar, babalar, neredesiniz...?
Öğretmenler...!
Arkanızda, gözü yaşlı analar, babalar bırakmayın ne olur!
İçimizi kanatmayın, canlar...
Öldükçe siz , bizde sizinle beraber ölüyoruz...
Siz yaşıyor muyuz sanıyorsunuz bizi, siz giderken...?
Sizden beter ölüyoruz...
Size sesleniyorum:
Canlar...!
Değer mi...?
Arkanızda gözü yaşlı analar, babalar bırakmayın ne olur!
Biliyorum...
Hayat inişli çıkışlı...bir yandan gülüyor, bir yandan ağlıyoruz bazen...
Bir gün tok, bir gün aç kalabiliriz...
Bazen severken, sevilmeyebiliriz...
Bu mu her şeyin sonu...?
Yapmayın...
Çağ dışı geleneklere takılmanın nedeni; ölmek mi...?
Her yanımız sorun olsa ne yazar, canlar...?
Sorarım size canlar: ölmekle bu sorunların hangi birine çözüm bulabildiniz...?
Bulacaksınız...?
Hiç birine...
Çok sevdiğim bir şarkının sözleri ne diyor baksanıza:
“Elbette... bazen ağlayıp, bazen güleceğiz...”
“Yaşamak, direnmektir” diyor bir başka şarkı...
Ölüme teslim olmak hemen var mı...?
Bakınız kutsal kitabımıza canlar...
“Allah’ın verdiği canı, yine Allah alacak...” diyor...
O can sizin değil di ki...
Size sesleniyorum:
Analar, babalar, öğretmenler...!
Can taşıyan bütün yüreklere sesleniyorum...!
Ne olur durdurun bu kanayan yarayı...
Ölüme sebep olanlar; ölüme de ortaktır canlar...!
Gelin hep beraber; Bu kıyameti durduralım...
Canlara can katalım...
“Artık, bu, son olsun!” diyorum...
YORUMLAR
İntihar eğilimi bir korkaklıktır diyeceğim ama diğer yandan da bir hastalıktır.Kanıtlanmış , tescillenmiş bir hastalık.
Kendi canını yok ederken, hem yaradana karşı gelmek hem de geride bıraktıklarını haksız yere acılara sürüklemek.
Hayat kısa da olsa, acımasız da davransa belki birilerine bir iyiliğimiz dokunur düşüncesi ile yaşamalıyız.
Katılıyorum ve kutluyorum.
Sevgimle.
Bu son olsun...Keşke sevgili Zeki.İntihar olgusunun pek çok nedenleri var.Yaşamak dururken,neden intihar.Yaşamı sonlandırmak kolay değil.Keşke,yaşama yönelsek daima,yaşama yöneltecek nedenler çoğalsa,nedensizliklere çözümler üretsek.İnsanlığa hizmetle.Yazın,çok önemli bir konuya değiniyor,acıyla.Sevgilerimle.
