- 3306 Okunma
- 16 Yorum
- 0 Beğeni
116 - KOLTUK DEĞNEKLERİ
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Onur BİLGE
İlk âşık olduğumu hissettiğimde, aydınlık, tertemiz bir yüz gördüm. O, ilkokul birinci sınıftaki bir arkadaşımdı. Ağartıcıya yatırılmış gibi bembeyaz bir çocuktu. Bir hafta on gün kadar sürdü, ona olan ilgim. Gözlerimi alamadım. Yüzünde tertemiz bir ifade vardı. Uslu bir çocuktu. Ben, cadılar cadısı...
Ondan başka âşık olamadım, beş yıl boyunca. Hatta kimseleri beğenemedim. Birisine ilgi duymak, küçülmek demekti, benim için. Birinci sınıflara takılmışım, âşık olma mevsimlerimin zaman ölçerlerini, yeni başladığım okulların ilk yıllarına kurmuşum.
Bir de orta birde âşık oldum. O da hiç güneş görmemiş, süt gibi bembeyaz bir çocuktu. İlker... Ankara’dan gelmişler, Antalya’ya yerleşmişlerdi. Onu Akdeniz’in güneşi bile karartamadı! Aile dostlarımızın oğulcuklarıydı. Minicik... O da apaydınlık yüzlüydü ama çakaralmazdı. Demek ki daha zamanı vardı
1001 GECE ÖYKÜLERİ - 5
OYUN - LİMAN YAYINLARI
KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15
YORUMLAR
yazıyı okudum uzun yorum yaptım saat ler önce ama internet baglantı koptu .Şimdi aklıma geldi baktım gitmemiş
Yazıyı begenerek okudum -Sadece bir yerde alındım .Yazmıyacagım anlarsın umudum
aşık oldugun ceket çok ilgimi çekti sevdiklerimizin her şeyine aşık olmak gibi
yazılarını severek okuyorum.Şiir lerinide canım sın
saygılar selamlar sevgiler
Tabiki de birinci secilecek!
Her kelime önünde gelen kelimeyi ok$arcasina olu$uyor öyküleri Onur Bilge'mizin. Sözleri kalbinden okurseverlerin kalbine akiyor..kaynagi o simsicak yüregi ve EDEBIYAT A$KI
ESERLERI KENDI YÜREGI KADAR GÜZEL
Bazen okumaya kiyamadigim tabirleri
ve her zaman kendi kadar özel "KENDINE AIT" ÖYKÜLERI VAR
_________________________________Onur Bilge'mizin!
Onur Bilge yazdikca önümüz karanlik nedir bilmez.
Her zaman sevgimle!
Siz en doğrusunu yapmışsınız.İnsanlar başkalarının kusurlarını küçümsemek veya ortaya çıkarmak yerine onlara yardımcı olsalar hayat daha kolay olacak ama nerdeee .Herkes şanslı olamıyor. Ama engelli insanlarda ben yaşama azmini ve engelleri aşma isteğini daha çok görüyorum. Öyle olmak zorundalar. Çok güzeldi yine hocam. Kutluyorum sizi.
Koltuğun birinde sarılı kahverengili, kareli ceketi vardı. Sanki içinde o da vardı. O, ona ait bir ceketti. Küçücük kolları olan, kısacık erkek ceketi... Her zaman onunla görüyordum onu. Onunla özdeşleşmişti. Elleri, yüzü, teni gibiydi. Bana öyle geliyordu. Oraya oturdum. Onu, çok yakından hissedecektim ki annem uyardı:
_ “Kızım, oraya oturma! Ceket var, kırışmasın! Bu kadar oturacak yer varken neden oraya oturuyorsun?” Kalktım. Acaba annem oraya bilhassa oturduğumu anlamış mıydı? Onda da büyürken, bu tür duygular olmuş muydu? Nereye oturursam, otururdum. Ona neydi? Neden karıştı? Neden uyardı? Herkes de duydu. Kızardım mı acaba?
böyle tatli bir anlatim olamaz ..
evet iyiligin yardim severligin ile yaklasmayida farkli algilayanlar da ola bilir.
yinede evet dogru bilinen i yapmak en güzel dediginiz gibi süphesiz ki Allah en kücük düsüncemizden dahi haberdardir.
cok begenerek okudum.
emeginize saglik.saygilar.