KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 761 Okunma
- 11 Yorum
- 0 Beğeni
KİM MUTLU
Selin bebek iyice huysuzlanmıştır; bakıcısı ne yapsa susturamaz, son çare ‘ biraz balkona çıkarıp hava aldırayım, belki etraftaki çocuklarla ilgilenirde susar’ diye düşünür. Balkona çıkan bebek, özgürlüğüne az bir zaman kalmış mahkumlar gibi heyecanlanır; ama susmaz bir türlü. Ağlaması devam etmektedir; gözünden akan yaşlarla burnundan akan sümükler çenesinde buluşmuş olmasına rağmen bakıcının gözünden kaçmıştır. O şimdi bebeğin göz yaşlarıyla ilgili değildir, bir an önce sussun yeterlidir onun için. Etrafına, oraları ilk kez görüyormuş gibi bakar bebek; önce yolun ta uzağına köşe başından ötelere bakar, bütün ümidiyle, gelen giden yoktur. Ağlayarak aşağıya bakar, birkaç çocuk oyun oynamaktadır, aşağıda. Onlara, el kol hareketi yapar; ama içi huzur bulmamıştır, bekledikleri yoktur yakınlarda. Güneş ağır ağır gitmeye hazırlanmış, biraz daha kızarmıştır ufukta. Yol biraz daha kalabalıklaşmış; işten gelen insanlarla dolmuştur. Bazı çocuklar sırtında okul çantaları okuldan geliyor, kimileri çantaları yerlerde sürüklemektedir. Bütün bunlar, köşeden dönen beyaz araba kadar ilgilendirmez, Selin bebeği; beklediği araba görünmüştür köşede, var gücüyle kendini aşağıya doğru sarkıtmaktadır. Altıncı katta olmasının bir önemi yoktur, bakıcı biraz dikkatsiz davransa çoktan düşmüştür aşağıya.
Gelen arabayı tanıyan kadın koşar adım iner merdivenleri.
Heyecanı had safhada olan bebek, el kol hareketiyle sevincini belli eder. Araba kapının önünde durduğunda, bakıcı kapıyı açar’ iyi akşamlar efendim, Selin bu gün çok huysuzlandı’ der. ‘İyi akşamlar’ deyerek kollarını uzatır bebeğin annesi. Açılan kapıdan etrafına bakmadan, denize tepeden atlayan yüzücüler gibi atlar Selin bebek…
Annesinin kucağına.
Kim mutlu; Kollarından tonlarca yük gitmiş gibi olan bakıcımı?
İşten yorgun; Ama helal para kazanmanın huzuruyla yavrusunu kucaklayan anne babamı?
Yoksa, Denize atlar gibi korkusuzca annesinin kucağına atlayan SELİN
bebek mi?...
Emine Uysal 01 /08/2009
YORUMLAR
çok güzel bi yazı okudum yüreğinize sağlık selin bebektir galiba en mutlusu anne kokusu gibi varmıdır birşey
gönül dostu bence hepside mutlu yüreginize sağlık
Evet hepsi de mutlu galiba. Ah analık...Çocukları bırakıp giderken ölür de belli etmez analar. Gün içinde olmayan sesler duyarlar.sanki yavruları çağırıyormuş gibi gelir onlara...Off off...Çalışmak zorundayız ama, onlar için...Güzel ve başarılı bir kesitti.Sıkça yazmalısınız.Tebrik ederim.
ayhan sarıkaya hocama katılıyorum.çıkarlar üzerine kurulan sosyal ilişkilerde mutluluk diye bir tabirin kullanılması söz konusu değildir.ilk başlarda yüzümüzü güldüren olguların mutluluk olduğunu düşünürüz ama belli bir süre sonra anlarız ki o tebessümlerimiz de çıkarların bir neticesidir.bu ve benzeri neticeler de biz asla hakiki ve saf mutluluğa ulaştırmaz.aksine bizim elimizde olanları da alır...
hepinize sonsuz saygılar...
rusbaron tarafından 8/9/2009 3:21:35 PM zamanında düzenlenmiştir.
TEBRİK EDİYORUMARKADAŞIM.GÜZEL BİR YORUMDU. Bence üçü de mutlu .başarılarının devamını diliyor, kutluyorum.SAYGILAR.
Güzel bir öykü sevgili arkadaşım. Devamını sabırsızlıkla bekleyeceğim. Sevgilerimle. Kutluyorum sizi.
Galiba son şık ; hepsi dememiz gerekecek. Fakat galiba bebek en mutlu.
Çok güzel bir kurgu olmuş. Uzun süredir yok olan okuma isteğim canlandı inanın. Tebrikler.
öyle göreceli ki mutluluk,
sevmek bence asıl olan.bende ikinci kızımı bakıcıyla büyüttüm.giderken gitmemek için ağlıyordu,gelirken de gelmemek için.anne diyordu bakıcısına.ben çok üzülüyordum.bir gün sordum kızıma ben senin annenim ben doğurdum seni neden anne diyorsun diye.
'o bakıyor bana dedi' haklıydı,ama benim de başkaca bir şansım yoktu çalışmalıydım.
mutlumuydum ?bilmiyorum .kızım mutlumuydu? sanmıyorum
kısacası bu şartlar bizi mutsuz ediyor.başkaca da şansımız yok.50 yaşındayım hala çalışıyorum ve çalışmam gerek.
mutlumuyum hayır ya kızım oda değil biliyorum .doyumsuz çocuklar hep daha fazlası hep daha yukarısı.bizlerde yetmeye çabalıyoruz.onlarda kendi çocukları için aynı kısır döngü içine girecekler.
bence herkes mutsuz.
yazınız bana beni sorgulattı arkadaşım. teşekkürler
Maalesef günümüzde yaşam koşullarının zorluğundan dolayı sizin anlattığınız gibi oluyor..Düşünüyorum da Onur hocam'ın söylediğinin tam tersi:Hiç kimse mutlu değil...
Neden: çocuk anne sevgisinden uzak akşama kadar anneyi beklemekte...
Anne,yavru kokusundan uzak iş yerinde aklı fikri yavrusunda...
Bakıcı,ah bir akşam olsa da evime gitsem düşüncelerinde...Çünkü onun da kendine göre sorunları var...
Ben bunları hep düşündüğüm için ev kızıyla evlendim arkadaş...Ve de çocuklarımın kokusundan 24 saat ayrılmadım.Ruhen sağlıklı çocuklarım olduğuna inanıyorum...
saygı ve sevgilerimi gönderiyorum...selamlar...
