KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ne Zaman Bir Baba Ölse...
Ne zaman bir baba ölse kendi babamın ölümü gibi içimi acıtır. O ani gidişin acısını hatırlatır. Sıkışıp kaldığı köşeden hayatımın orta yerine düşer babasızlığım. Yine öyle bir gün işte. Bir baba daha vatana kanat çırptı dün. Bir kız daha yetimlik mertebesine erişti.
İnsan su misali demiş büyüklerimiz. Çok doğru bir söz bu şimdi anlıyorum. Yatağı belli bir sudan başka neyiz ki? İstediğimiz kadar baharda coşkunlaşalım, istediğimiz kadar bendler yıkalım, istediğimiz kadar derinlere gömülsün başımız, yine gideceğimiz yer deniz. O merhamet dolu kocaman ananın kollarında huzur bulacağız. Yatağımıza sığıp günü gelince ona akacağız.
Ölüm bir başlangıç. Ezeli hayat pınarının fışkırdığı kaynak. Peki neden üzülürüz öldüklerinde sevdiklerimiz? Onları bizden daha çok seven yanına almıştır işte, o kadar. Bizim üzüntümüz ise sadece kendimizedir. Bir daha görememek, dokunamamak, konuşamamak, paylaşamamak bizi bin kere öldürür. Ölen bizden daha şanslıdır aslında, bir kez ölmüştür çünkü.
İşte bir baba daha ölüm çiçeğini kokladı ve göçtü. Arkasına bile bakamadı. Arkasındakilerin ona bakıp durduklarını gördü belki de oralardan ama elleri yetmedi. Ve bir kız daha yetimlik mertebesine erişti.
Ruhu şad olsun. Lütfen dualarınızı eksik etmeyin.
YORUMLAR
Kaç yıl geçti aradan bilemiyorum,ama derinden bir yaradır;acınızı,babasız bir yaşam süren biri olarak, çok iyi bilirim;O'nsuz yaşamın nasıl olduğunu..5 yaşında ayrıldım o şefkatli kollardan..Erkek kardeşim 8 aylıktı.. Benim, babama dair hatırladığım anılarım var;fakat kardeşim o duyguyu dahi yaşamadı..Öyle olduğu halde;kardeşimin keşkeleri,haykırışları benden daha az..Neden mi?!! Birilerini-anneniz,babanız,kardeşleriniz,arkadaşlarınız,eşiniz,çocuklarınız,sevgiliniz;kim olursa olsun- öylesine derin duygularla seversiniz ki onlardan ayrı geçen tek bir günü dahi kabullenmezsiniz..Yaşanmışlıklarınız vardır..O yaşananlara istinaden ve sevginizle yoğrulan bir zaman ilerler durur..Bir çok anılar hayat bulur..ve alışkanlığın kim bilir kaçıncı doğum günü kutlanır..Doğal olarak kaybetmek istemezsiniz ve kaybettiğiniz zaman üzülürsünüz(Tabiatımızda egoistlik de var :))..Hiç sahip olmayan kişi ile sahip olan arasındaki fark budur..Kardeşim 1 kez bile olsa doğum günü kutlayamadı O BÜYÜK DEĞERLE.. Ve hasreti benim kadar yoğun değil..
Yoğun duygularla sevdiğiniz insanların hep yanınızda,hayatınızda olmasını istersiniz..Bir şekilde sizden gittikleri zaman hayatınız zindan olur..En acı zamanları yaşarsınız peşi sıra..Hatta öyle ki;amansız hastalıklara yakalanırsınız..Yine zaman teselli olur dertlerinize...İçinizde beslediğiniz acılara başka güzeellikler koyarak..!
''Zaman,zaman,zaman en acımasız ATA,aynı zamanda her derde deva..''
Acılar ve güzellikler..ikisinin de bir arada yaşandığı bir hayat sürüyoruz..Bazen acılar bazen güzellikler ağır basıyor hayat terazisinde..Kefesinde güzelliklerinizin ağır basması temennisiyle..
Allah'tan rahmet dilerim..Başınız sağ olsun.
Tüylerim ürperdi fakat,ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyor.Başınız sağolsun
SAYGILARIMLA
Ölüm bir başlangıç. Ezeli hayat pınarının fışkırdığı kaynak. Peki neden üzülürüz öldüklerinde sevdiklerimiz? Onları bizden daha çok seven yanına almıştır işte, o kadar. Bizim üzüntümüz ise sadece kendimizedir. Bir daha görememek, dokunamamak, konuşamamak, paylaşamamak bizi bin kere öldürür. Ölen bizden daha şanslıdır aslında, bir kez ölmüştür çünkü.
İşte bir baba daha ölüm çiçeğini kokladı ve göçtü. Arkasına bile bakamadı. Arkasındakilerin ona bakıp durduklarını gördü belki de oralardan ama elleri yetmedi. Ve bir kız daha yetimlik mertebesine erişti.
Ruhu şad olsun. Lütfen dualarınızı eksik etmeyin.
mekanı cennet olsun
inş.
babasız kalmak
zor.
