sürükleyici ve harika bir yazı daha..
devamını merakla bekliyoruz...
saygılarımla..

İşimi de yapıyorum, evimi de ihmal etmiyorum diye düşünürken, başkalarının yuvalarını kurtarma mücadelesi verirken, benim yuvamın temeline, inceden su dolmaya başlamış da haberim yok.

İNŞALLAH ÖYLE DĞİLDİR,AYNUR KARDEŞ.SEN YİNE HERKESE YARDIM ELİNİ UZATMAYA ÇALIŞ...SEN VCDANEN HUZURLU İSEN YETER,FAZLA DERT ETMEYE GEREK YOK...
YAZDIKLARINIZ İNSANA DERS VERİR NİTELİKTE...SAYGILARIMLA EFENDİM...

aynur, devam yazını keyifle okudum yine..çok başarılısın gerçekten.ne desem ki..çok şey öğreniyorum senden..

sonsuz tebriklerim senin..sevgilerimle..

Bu ve bundan önceki yazılarınızı okudukca,göremediğimiz yada sizin gibi başkalrıyla ilgilenmekten cennet kapımızı ,çocuklarımızı ihmal ettiğimiz gerçeği yüzümüze bir tokat gibi inse de yinede başkalrının hayatını yaşamaktan kopamıyoruz bir türlü.

konu harika,yazı dili harika,Eeee yazan da harika olunca geriye ne kalıyor ki?Tek yapacağımız puan cetvelinden 10 numaraya basıp ,sayfanın bir kenarına kurdela veya uğur böceği kondurmak...

Sevgi ve saygılarımla

Başka meşguliyetleri olanlar yakınlarını yam anlamıyla memnun edemezler. Doğal... Bir de geceleri yazı yazıyorsa... Kutluyorum.

Etmeli zaten canım benim. Harika yazıyorsun ve gıptayla bakıyorum. Ama kesinlikle kıskançlıkla değil. Okurken kendimden geçiyorum yazılarını. Ve yazının içeriğine gelince, hangimiz yapmıyoruz ki. Bazen yazılarıma dalıyorum ve bir eşim olduğunu, dünyaşlar güzeli bir kızım olduğunu unutuyorum. Sonra, gözlerindeki kırgınlık ifadelerini görünce kahroluyorum. Ama onları her şeyden çok sevmeme rağmen yazılarımı yazmayı da seviyorum. Güzeldi. Devam et. Sevgilerimle