KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
mutsuzluk üzerine
İnsan çoğu zaman sahip olamadıklarında arıyor mutluluğu. Parası olmayan bir baba; parada, aşık olamayan bir genç kız; aşkta, hasta olan bir ihtiyar; sağlıkta, aç olan bir dilenci; bir parça kuru ekmekte arıyor mutluluğu.
Peki çok parası olan her baba mutlu mu?
Aşkı doruklarda yaşayan her genç kız mutlu mu?
Sağlığı yerinde olan her ihtiyar mutlu mu?
Hayır!! Çünkü bizler mutsuzluğu o kadar benimsemişiz ki, o yanımızdan bir an ayrılsa hemen etrafta onu arıyoruz. Bulmakta geç kalmıyor, hemen yanı başımızda bize el salladığını görünce yine baş tacı yapıyoruz.
Mutsuzluk bizim her şeyimiz olmuş farkında değiliz.
Ne zaman ondan sıkılsak, gözlerimizi geçmişe devirerek ah çekiyor, o zamanlar ne de mutluyduk diye hayıflanıyoruz.
Oysa o zamanda mutlu değildik. Sadece mutsuzluğu yanımızda taşıdığımız için geçmişe baktığımızda onu göremiyoruz. Ne yazık ki, onu geçmişte,dünde, yaşanmış bir sıkıntıda bırakamıyoruz.
Sımsıkı sarılmış ayrılamıyoruz…
YORUMLAR
İnsanların mutlu olması gerçekten zor.Hep bir beklenti içerisindeler insanlar.Beklentiler,istekler bitmiyor.Eldeki mutluluğun değeri bilinmiyor.Parası olmayan bir insan,bir gün gelir para sıkıntısından kurtulunca,bu kez başka beklentiler peşine düşer.Yanında onu mutlu eden,hep mutlu edebilecek sevdiği varken bile başka sevgiler,maceralar peşine düşen insanlar az değil.Yani insanoğlu doyumsuz.Sorun üstüne sorun çıkarmak,insanların yaşam biçimi.Mutsuzluğu adeta kendimiz çağırıyoruz.Çok yararlı bir yazı.Selamlarımla.Tüm mutluluklar sizinle olsun.
ne yazık ki böyleyiz oysa ki kalbimize hangi tohumu ekersek onun meyvesini alırız ... mutsuzluk ekmeyi tercih ediyoruz... ben çoğu zaman öyleyim:(
