Özledim… İlk defa böylesine içten, böylesine derin... Parmaklıklar ardına hapsolmuş sanki ruhum... İnce bir kor dağlıyor sanki yüreğimi…
Kopuyor sanki inceden inceye sözlerim. Ağlayışlarımın ardında hasretin tortuları. İliklerime işleyen kış ayazı değil yârin hasreti… Uzaklara dalıp gitmemin sebebi var… Ağladığımda başımı omzuna yasladığım o sıcacık adamı arıyorum… O, her zaman kalbimde biliyorum. Elini her uzattığında kalbime dokunacak tatlı tatlı… Ama sıcak nefesini özledim daha şimdiden… Bu kadar ayrı kalmaya alışkın değilim… Alışkın değilim sensiz ağlamalara…
Ağlıyorum diye bana kızma sevgili. Biliyorsun dayanılmaz, lanet bir acı bu senden uzakta yaşama mecburiyeti. Üzülüyorsun sen de beni öyle görünce. Senin de içini yakıyor bu ateş. Aynı ateşte kavrulup gidiyoruz biliyorum. Beni öyle gördükçe bir odun da ben atıyorum o ateşe; ama ne olur kızma bana sevgili… Ağlamamın sebebi var…
güzel gözlüm… kalbimin tek sahibi... sevdiğim… hep bende kal… hep senin olayım… kendine, içinde delicesine çağlayan aşkımıza iyi bak… seni çok seviyorum… deliler gibi özledim… iyi uykular melek yüzlüm…