Morfinsiz Çekilen Düş Sancıları

• 29 Temmuz 2009 Çarşamba 03:28:05

Hüzünler giydirdiler hep sevinçlerime,
Tebessümlerimden gözyaşlarımı çıkardığımda
Düş kırıkları kalıyor elimde nedense.
Sevgilim,
Bulaşma hüzünlerime, içimin karanlığına karışma
Yoksa memnundum ben seni beklemekten,
Bir doğumhane kapısında bekler gibi
Sayısı belli olmayan belkileri içmekten
Kaç belki söndürdüm ve kaç beddua aldım
Yıpranmış, kendi halinde çocuksu bir yürekten.
Umut soykırımları da gördü bu gözler,
Fidye için kaçırılan sahte gülüşlerde…
Canımı yakmamıştı hiç bu kadar,
İçeriği elvedalarda gizli, ümitsiz bekleyişler.
Rehin bıraktım bekleyişlerimi,
Koca burunlu, çirkin suratlı, zifir gözlü bir ayrılığa
İstemem artık gelmelerini,
Kurmam kavuşmaya dair hayalleri
Ve paramparça ettim gelişine hazırladığım görkemli şiirleri.
Şayet inanırsam seni hak eden iyi biri olduğuma,
O zaman yine isterim ama
Sarmaş dolaş beklerim karanlık sahillerin deniz kokulu kayalıklarında
Kırgın olduğumu sanıyor insanlar, sana kızgın olduğumu
Kim kızabilir ki sana? Hangi aklı başında insanoğlu?
Hiç bir şeye azmettirmedin sen,
Ben sana âşık oluyorken sinsice,
Haberin bile yoktu herhangi bir şeyden
Tek hükümlü var bu mahkemede,
Tek zanlı ve tek maktul
Oda kendisidir şairin.
İşlerken bu cinayeti,
Aklında tek bir düşünce,
Zindan olmalıydı derin gözlerin.
Yüreğin günde üç kez hatır soran şefkatli bir gardiyan…
İçim acıyordu aslında,
İçim kanıyordu,
İçim ağlıyordu
İçimden umutlarımı söküp alırken canım yanıyordu
Sanki içimde morfinsiz çekilen dişin sızıları vardı.
Hiçbir canlıyı öldürdün mü?
Canlı bir şeyi zorla söküp çıkartmak zorunda kaldın mı?
Çok can yakıyor…
Çok kanlar akıyor…
Ve gözyaşları…
Yanında kabuksuz yaralar da müesseseden.