SENSİZLİĞE MEKTUP

• 27 Temmuz 2009 Pazartesi 13:13:33

Bu satırları sana yazarken inan çok düşündüm.Acaba ters bir tepki verirmisin diye.Ama bir yerde mecbur kaldım.İlk zamanlar benim için sıradan biriydin.Zamanla sana karşı elimde olmayan duygular beslemeye başaladım.Hep boş ver dedim gelip geçer dedim.Hep kendimi tuttum sana karşı.Öyle bir duruma geldimki seni bir gün görmesem yokluğun içimde yaralar açmaya başlamıştı.Bazen olur insan kimseyle konuşmak istemez başkalarından kaçmak gelir içinden nedense.Bende aynı durumdaydım.Bana benden yakın olanı arıyordum.Arıyordum meyve yüklü ağaçlarda damla damla düşen yağmurlarda güneşin her parıldayışında.Her elimi uzattığım hayal parçalanırken daha bir şevkle coşan ruhumla arıyordum.Zaman geçiyordu his ve düşüncelerimi özlemlerimi kendi dilimle anlatamaz ifade etmek için kelimeler bulamaz oldum.Garip yıldızlar beni gizli gizli gözlerken ben seni düşünüyordum.Aradığımı sende bulmuştum.Sensizlik çok acı gelyordu bana.Çünkü sen yoktun.Adeta benim bir yanımı yani adamlığımı yani gözlerimin ferini alıp gidiyordun.Sen giderken bir dağbaşı yalnızlığı bırakıyordun bana.Karşılıksızda olsa seni hergün görmek,hissetmek o kadar mutlu ediyodu ki beni Sana bir türlü açılamadım,hep yarın derim dedim.Ama bir türlü o casareti kendimde bulamadım.Seni göremeyince sehrin ıssızlığım,yokluğun kimsesizliğim oldu.Şimdi kar içinde bedenim,buza döndü dünyam.Günlerce hayalinle avundum bu kahrolası yerde.Hayalinle yaşadım senden uzakta.Sen bir serap gibi günlerdir içimin çöllerinde yaklaştıkça uzaklaştın,uzaklaştıkça yaklaştın.Bilki hayalin bile serinliktir kavrulan ruhuma,üşüyen yüreğime sıcaklıktır.Damlalar yüreğime vurdukça seni sevmek her gün biraz daha büyüdü içimde.Şimdi her güzel gözde her güzel sözde seni arıyorum.Yaşarken beklemek beklerken yaşamak ve yaşarken ölmek.Ne yaptımsa seni ne kadar unutmak istedimse bunu bir türlü başaramadım.Ben senden vazgeçmek istedim ama hayallerim senden vazgeçemedi
.Seni görüyor bir adım atmak sana
gelmek sana koşmak istiyorum ayaklarım geri çekiyor reddedilmekten korkuyorum.Boğazımı bir ilmik gibi sıkarken hasretin yokluğun sarıyordu.Ellerimde uzandığım güneşte ben seninle aydınlanmak istiyorum.Her tercih bir vazgeçişse eğer benim tercihim sen oluyorsun.Dilim en çok adını anınca kalbim yalnız seni hatırlayaınca hayat buluyor
Ölüme yürüyen bütün insanlar gibi bende avuç içindeyim açılsa düşeceğim.Her sabah gözlerime yerleşen tefekkürle seni seviyorum yüzlerce binlerce kez söylüyorum yetmiyor.İkrarın sukutu oluyor suskunluğum.Kalbimin en derin köşesine bırakıyorum ismini.Harfler ruhuma dokunuyor.Devasa bir huzur yanağımdan süzülüyor.Ellerim sana doğru uzanıyor.Sevgine talibim diyorum cevabını duymuyorum ama beni duyduğunu bliyorum.
Neden onu seviyorum dediğimde herşey canlanıveriyor.Hayat,adın geçince neden allı morlu renklere bürünüyor.Nasıl oluyorda sen gelince aklıma omuzlarımdaki ağırlık azalıp ruhumda bir şölen başlıyor.Ben;kulaklarım,gözlerim,zihnimin esir altına alındığı bir dönemde sevdim seni.Seni razı edecek bir gün istiyorum senden.Ümitlerimin ışığı ,kalbimin sahibi,musibetimin ümidisin.Vaha sandıklarım çöl oluyor.Kıyılarıma vurup giden insanlar anlamıyorlar beni.Aşk susturduğu oranda büyür büyüdüğü oranda sustururmuş.Susuyor ve seni dinliyorum.Senden uzaklaşmak istiyordum aklım gitmek güzeldir derken ruhum kaçmak zayıflıktır diyor sıkışıp kalıyor benliğim.Bende bir insanım bir yere kadar beynime hükmedebiliyorum.
Kılcal damarlarımdaki her ses bana ha gayret diyordu.Bir nida duyuyorum uzaklardan hayır duymuyorum aman ALLAHIM yoksa deliriyormuyum.Bu kadarmı zor sensizlik bu kadarmı acı.
Aslında dayanmak zorunda olduğumu hissetmek olmasa çoktan çıkmıştım bilinmezliklerin yaşadığı ve duyguların yüzüstü bırakıldığı yollara.Bir eksiklik bir hata vardı hesap soran gecelerin bencilce tavırlarında.Bir bilsem bir çözebilsem bu sorunları senden bir evet alabilsem kördüğüm çözülecek ve yeni bir mevsimin tazeliğinde ferah bir nefes alabilme şansını yakalayabilecektim.En iyi becerebildiğim şey kendimi kaybedercesine düşüncelere dalmaktı.Sevmek seçmektir aslında başkalarından ayrı tutmak o kadar insan arasında bir tek kişiyi sevebilmek.Sevmek bu kadar zormuydu yada bu zorluklar bana özelmiydi.Sen bilirmisin her gece seni düşümenin bana verdği huzurun yanındaki umutsuzluğu.Ben seni kanayan yüreğimin acısı yada yarına gebe bir annenin sancısı kadar sevdim.Ben seni düşmanın düşmana olan nefreti yada tutsağın özgürlüğe olan hasreti kadar sevdim.Artık aldanmak istemiyorum.Beni sevgilerin ölümsüzlüğüne inandır.Korkulardan şüphelerden kurtar.Hiç aldanmamışların o engin iç rahatlığına hasretim.Ayıkla arıt beni.Bütün insanlar aldanıyormuş sürekli bir aldanmaymış yaşamak ne çıkar,ben artık aldanmak istemiyorum ya sen ona bak.Onun için seni erişemeyeceğin bir yere çıkrmayacağım.Olduğun gibi sevicem hiç olmayacağın gibi değil.Neredeysen orada dur nasılsan öyle kal.
Bütün mevsimleri bir günde bütün yılları bir mevsimde yaşamaya razıyım seninle.Gelecek günleri düşünme korkma büyük hazlar yaşamaktan.Erişemeyeceğin hiç bir mutluluk yok.Yaşadım diğemeyeceğin hiç bir günün olmayacak benimle.Yıkılışım da sevgim kadar büyüktür benim.Çaresizlikler beni korkutmaz.Şu aşağılık dünyanın hiç bir acısı seni sevmeyi unutturmaz bana artık.Seni beklerken şüphelerin o kahredici zehiri ile geçiktiğin her saniye için bir defa ölmem.Zarımı son defa senin için atıyorum.
Ve sana diyorum ki:
O baktığım güzelim gözler senin değilmi bakıpta daldığım dalıpta başka alemlerin tadına vardığım ve sen değilmisin gecelerime konuk sen değilmisin yüreğimi çalan yerine yüreğini bırakan.
İçimde düğümlenen sevgi senin değilmi.İşte böyle sakın beni yalnılş anlama.Ben herşeyi göze aldım.Cevabın ne olursa olsun sana olan duygularımı değiştiremeyeceksin.Cevabın hayır bile olsa bir gün bana evet diğeceğin günün hayaliyle ben yaşamaya devam edicem..Zaten cevabın olumsuz olursa inan buralarda durmayacağım.Seni bir daha rahatsız etmeyeceğim.Sevgimi kalbime gömüp her gün bir FATİHA okuyup geçeceğim.Yaptıklarım için asla pişaman değilim.Az da olsa seni tanıdım sevdim yok bundan ötesi.Kendine iyi bak .ALLAH(C.C) emanet ol.
　
Hiç bırakmayani düşlüyorum binbir ayrılığın verdiği acıyla.
Yüreğimde parça parça savdalarım ellerimde solmuş çiçeklerim
Üzüntümde sevincimde bana benden yakın olanı arıyorum.

YAZAN:HİKMET BAYAR