SÜRPRİZ YAPALIM DERKEN

• 25 Temmuz 2009 Cumartesi 11:09:13

2002 yıli temmuz ayı idi.Yıllık izinimizi Manisa’da geçirmekte idik.İzin bitimine bir hafta kala Bursa’da bulunan ablam ve yeğenlerime gitmeyi düşündük.Güya onlara sürpriz yapacaktık.Mudanya ilçesine bağlı Hamitler kasabasında oturduklarını biliyorduk.Kesin adresleri yoktu.Bulamayacağımıza emin olduğumuz zaman sabit telefon numaraları arayıp yardım isteyecektik.Tabiki Bursa’ya intikal edinceye kadar yolumuz güzergahında bulunan diğer arkadaş ve akrabaları da habersiz ziyaret edecek ve sürpriz yapmış olacaktık.
Sıcak havanın beynimizi daha az yakması çin sabahın erken saatlerinde yola koyulduk.Balıkesir’e vardığımız zaman hem istirahat molası vermeyi hemde orada bulunan meslektaşlardan Mesut Beyi ve Zuhal Hanımı ziyaret edelim dedik.Onların da haberleri olmadığı için kısa süre şaşkınlık yaratacaktık.Lakin evdeki hesap çarşıya uymadı.Her iki arkadaş da izindelermiş.
Susurluk İlçesine ulaştığımızda meşhur kazanın yerini geçerken şöyle bir gördük.Meşhur susurluk ayranından da içmeyi ihmal etmedik.Hava çok sıcak olduğundan ayran bizi hayli memnun da etmişti.
Bandırma ilçesinde benim akranım emmizadem vardı.Küçük kardeşiyle beraber ailecek orada oturuyorlardı.Uzun zamandır da görüşmemiştik.Adresleri yoktu ama evlerinin telefon numaralarını biliyorduk.İki kardeşten birini mutlaka bulur sürpriz yaparız diyorduk.Salimen Bandırma’ya ulaştık.Çok güzel bir yer.Denizi, parkları şehir yapısı gezmeye görmeye gerçekten değer.
İkindi vakitleriydi elimizde bulunan sabit telefon numaralarını defalarca aramamıza rağmen dıııııııııt sesinden başka ses alamıyorduk.Evde olmayıp dışarıda olduklarını düşünerek akşam namazına kadar oralarda oyalanmaya başladık.Bu arada bizim çocuklar sıkıldılar artık birbirlerini yemeye başladılar.Hatun da serzenişlerini artırdı.Ben ise sürprizlerden nadim olmaya başlamıştım.
Karşı tarafta bankta oturan, yaşca benden küçük, Siyah güneş gözlüklerinin altından uzun yada kısa huzmeleriyle etrafı süzen bir adam gördüm.Yanına yaklaştım.Selam aleykümselam derken konuyu anlattım.Kendisi Hatay’lı olduğunu, 15 yıldır Eti bor maden işletmesinde çalıştığını ve Bandırma’yı iyi tanıdığını bana yardımcı olabileceğini söyledi.Bende çok memnun oldum.15-20 adım attıktan sonra bir delikanlıya haydi gel bu abiye adres bakacaz demesiyle o genç te bize refakat etti.Arabamız almayacağı için çocuklarım orda kaldılar.Yalnız ikinci kişinin bize katılmasıyla tedirginliğim başladı.Acaba kendi ayaklarımızla tuzağa mı düştük,bunlar gerçekten hayırsever insanlar mı ? bana bir kötülük yaparlar mı bilemiyorum.Şeytan içimi kemirmeye başladı ama nafile vazgeçmek te işime gelmiyor.Lakin gerçekten korkmaya başladım.Beni döverler mi,öldürürler mi arabamı yada paramı gasp ederler mi diye çok kötü senaryolar yazıyordum.Önce bir muhtarın evine gittik.Ama evinde bulamadık.Havanın sıcaklığı,nisbi nem oranının yükseklği bir de bu sıkıntı ile inşaat işcileri gibi terlemekten kuru bir yerim kalmamıştı.Bu arada çocuklar beni cepten defalarca aramışlar duymadığımdan telefona cevap verememişim onlarda aynı huzursuzluğu yaşamışlar.Bir taksi yazıhanesine gittik.Harita üzerinde incelemeler yaptılar.Konuyu müzakere ettiler.Nafile tabiyki.Ben ise artık iyice rahatsız olmaya başladım.Bunlar iyice gece olmasını bekliyorlar.Kesin bana bir kötülük yapacaklar diye düşünüyorum.Felaket başıma gelmeden ne yapabilirim diye beynimi yoruyordum.Nihayet bir polis Karaokuna gitmek önerildi.İşte o zaman çok rahatladım.Bu ana kadar tüm düşündüklerimi kafamdan attım ve gülümsemeye başladım.
Karakoldan bizi başka bir mahalleye yönlendirdiler bu arada zaman ikisaat kadar geçmişti.Orada bir muhtarı bulduk.Muhtar bizi aradığımız adrese götürdü.Emmizadeler gerçekten çok şaşırdılar.Mahallenin telefonları arızalı olduğu için ulaşılamadığı anlaşıldı.Tekrar parka geldiğimizde Hatay’lı” yenge abi sana teslim dedi” teşekkürlerle ayrıldık.Fuzuli olarak çektiğim sıkıntı bana kâr kaldı.Emmizadelerde birer gün kaldıktan sonra bizim koşu köyden olup ortaokul arkadaşım olan yılmaz , nam_ı diğer Gürcü Yılmaz da oradaymış.Tam otuz yıl sonra onunla da görüşmüş olduk.
Bandırma’dan Bursa’daki yeğenlerime gitmek üzere yola koyulduk.Hava sıcak mı sıcak adeta beyinler kaynıyor.Yol boyu asfaltta serap görüyoruz.Arabamızda klıma olmadığı için sıcaklığın verdiği rahatsızlık çekilmez durumda idi.Karacabey İlçesine geldiğimiz zaman bir mola da orada vermeyi düşündük.Daha önce beraber çalıştığımız Arkadaşımız Hayrettin Yazıcı’yı ziyaret etmek üzere çalıştığı daireye gittik.Arkadaşımızın yıllık izinde olduğunu öğrendik.Evine telefon edip daireye çağırdıkHemde isim vermeden sürpriz olsun dedik.Arkadaşımız Hayrettin Bey bizi alıp evine götürdü.Ailecek sağolsunlar.Bizi çok iyi karşıladılar.Yemek yedirdiler.Çay-kahve içirdiler.Meyve ikramda bulundular.Misafir kalmamızı teklif ettiler.Zaman darlığından misafir kalamadık ama 3-4 satat beraber kaldık.
Karacabey’den sonra bir hayli gidip Hamitler’e vasıl eyledik.Eniştem mermer mezar taşı yapan kişi olduğundan onları bulmak fazla zor olmadı.Bizi görünce adeta şok oldular,şaşırdılar,Biz de onları sağlıcakla görmenin mutluluğu içinde sürpriz dedik.
Sürpriz yapmak bence hoş bir şey.Ama bizde olduğu gibi bazen sürpriz yapalım derken sürprizleniveriyoruz.Bazen de habersiz gittiğimiz insanların proğramları farklı olduğu için defalarca “ haber verseydiniz daha iyi olurdu.İlgilenemedik kusura bakmayın.Bir daha mutlaka haber verin”.Falan filan diyerek gayrimemnun olduklarını ifade ederler.
Sabır ile okuyanlara teşekkürler .Hoşca kalın.