Gözlerine baktığımda görüyorum onmaz ağrıların kalbindeki varlığını... Zorlu yolların her virajında kanayan yanlarını elinin tersi ile silip mikroplandırıyorsun bile bile... Cerahatlenmesi sonrası kangren olan ruhunu kesemiyorsun bile... Ve ben an be an yok oluşunu izliyorum...
Dilim dönemiyor
"Gitme"
diyemiyor...

Ve buğulanıyor bak bakmaya kıyılmaz dediğin gözler...Göz de yaş süzülemiyor yanakta...Ve sen uzatıp elini seyahat ettirirken saçlarımda ağlama a canım diyemiyorsun bana.... Ve senin için içiyorum... İşte elimde ki yitik kadehi kaldırıyorum şanının şerefine! Ve en alası oluyorum berduşluğun gidişine karar kılman ile... Ve sırtım şimdi çaresizliğe dayalı…

Ardın sıra baka kaldığım o ayak izlerine basıyorum sonrasında...
Hiçbir şey benim nazarımda mana bulamıyor sensizlikte… Ne boş bir arazide ki sessizliğin konseri ile var olan ve hissettirilmeden giderilen özlemin, ne kursak da sütü var olan anaya verilecek hesabın “değer be!” diye düşündürüsünün bir manası yok…

Sensizlikte nefes alıp vermenin zorunluluğundan öte bir anlam yok…

Ve şimdi zorunluluk getirisini kelamın yeterliliği olsa da kalemin gücü yok yazmaya…

Yazılamayanları akıtıyorum ardın sıra yüreğine… Hissettiğin yürekte ki acı bana ait…! Borcun var bu sevdaya bir nefeslik cigara bitiminde…
Ödemeden
Gitme
…

"Meltem Orha-kalpagrısı"