Ömrümün Fermanısın

• 24 Temmuz 2009 Cuma 09:16:05

Seni sevdim… Ekmek ve su gibi. Acıktığında insanın katıksız bir ekmeğe duyduğu özlem gibi özlem duydum sana. Kavuran sıcaklarda yol ortasında su satan satıcıları bekler gibi bekledim seni. Benim için tüm zamanların içinden sadece sen geçiyordun, geçiyorsun ve geçeceksin. Hiçbir dakika sensiz kalmaya tahammül edemez. Ola ki bir dakikanın içinden sen geçme, o dakika kahrından kendini yaşanmışlık defterinden silecektir.

Seni sevdim… Görmediğim her an isyana çağıran çığlıklar duydu duyularım. Bağırıyordu hasret; “nerdesin eyy siyah”! Çılgın bir denizci gibi daldım denizlerine. Yüzerek geçecektim tüm yaşanmışlıklarını. Rekorlar kitabına girmek değildi hedefim ama bunu yapacaktım. Denizlerine dalıp soluksuz kalıncaya kadar yüzeceğim. Soluğumun kesildiği yerde kendimi sana bırakıp şefkatine sığınacağım. İster kıyında beni hayata döndürürsün ister derinlerinde öldürürsün. İkisi de kabülümdür. Sende olan ve sende kalan bir ben ölümü sevecek kadar asildir.

Az önce eve girdiğimde fotoğrafını öptüm. Kokunu evimizin her yerinde kokladım. Sanki beni karşılıyordun kokunla. İçimi buruk da olsa bir sevinç kapladı. Burukdu çünkü sen eksiktin. Sevinçti çünkü sen eksikliğini dolduruyordun. Yokluğuna bu kadar yakışan bir başka suret olamazdı. Yoktun ama baştan başa sana bulanmış tenimde seni yaşıyordum her an. Seni sevdim dedim ya! İşte böyle sevdim. Yokluğunda kendi tenime sarılıp seni hissettim. Öptüğün dudaklarım yangın yerinden çıkmış gibi sıcacıktı hala. Ve ellerim, hala omzunun ovalinde bir babil delikanlısının aşk türküsünü söylüyor…

Seni sevdim… Ve seni kıskandım… Bensiz gülmeni hiç istemedim. Yüzündeki gülücükleri benden başkası görmemeliydi. Gamzelerin yalnızca bana açmalı, ben gamzelerine dokunmalıydım. Hani bir pamuğa dokunursun ve ellerin süzülüp gider derinliklerine ya… İşte öyle…

Yollara türküleri ben öğrettim. İstanbul sokaklarına adını ben yazdım. Gördüğün tüm akşamların rengini ben siyah yaptım. Gecelere seni çizdim. Gözlerini astım yıldızdır diye. Kaymasın diye yıldızlar gözlerimle bağladım bakışlarıma. Güne seni ben koklattım… Kokunda geceye koşsun diye… Seni ben sevdim bu kadar. Bir Katmandu yerlisinin yüce dağlara tutkunluğu gibi tutuldum sana. Ve tırmanmak için o kutsal dağlara hiç uyumadım.

Seni sevdim… Seni ne çok sevdim. Tuttuğun her kapı koluna imrendim. Ben olayım istedim eline değen her nesne. Ben olayım istedim gözlerinden geçen her canlı. Ben olayım istedim tüm İstanbul sokakları. Yudumladığın kahvede katık, yediğin simitte bir susam tanesi…

...........
...........
...........

Seni amansız sevdim. Seni sınırsız, seni zamansız, seni mekansız ve seni sonsuz sevdimmmm…

Sevdiğim kadar özledim. Geldiğinde gitmelerin, gittiğinde gelmelerin aklımı başımdan aldı. Hep giderken gelmeni, gelirken gitmeni düşündüm. Seninle yaptım ben mutluluğun resmini…

Kim demiş aşka dokunulmaz diye? Ben sana dokundum ya! Aşk sende hüküm sürer. Aşk sende doğar, sende batar. Aşk adınla başlayıp adınla biter. Ben sana dokundum ya! Kim demiş aşk ulaşılmaz bir ülküdür diye. Söyle eyyy sevgilim! Ellerini tutmadım mı, gözlerinde duaya durup, dudaklarında ibadet etmedim mi? Sana Tanrım diyecektim, ulaşılmaz olursun diye seni yeryüzüne indirmedim mi?

Seni sevdim… Tattığım tüm duyguların içinde buldum. Alnıma yazılmış yazıda, göğsüme vurulmuş sızıda seni gördüm. Yürek sana ait… Bil ki sen ömrümün fermanısın. Aç fermanı oku!!! Ölümse yazgı vur başımı. Yaşamsa yazgı al başımı! Seninim..

Seninim, ömrümün fermanı….


28.06.2009-00:45-Gebze