Bugün pazar sıradan bir gün hergün gibi diğer günlerden farkı yok

Herşey ne kadar sıradanlaştı , günleri tekrar ediyor gibiyiz ; kalk kahvaltı sonra sıradan konuşmalar, oysa genç kızken ne çok hayallerim vardı , umutlarım vardı hepsi balon misali uçup gitti.
Hayat anlamsız hiç çekilmiyor mutsuz bir gün daha yaşamaya gücüm de yok takatim de
mecburmuyuz böyle yaşamaya? Sorumluluk diyorlar büyü artık ; büyümek istemiyorsam denizde basit küçük bir yelkenli gibi hissediyorsam kendimi soruyorum yokmu bunun çaresi.
Niye çevremde anlayışsızlık kol geziyor, hüküm sürüyor bu hükme karşı çıkan yokmu
Çaresizliğin bu kadarına dayanamıyorum herşey elimdeymiş gibi hissetsemde; bende
MIŞ lı hayatları yaşıyorum.Acı ama gerçek.
Sahi siz biliyormusunuz (mış) gibi yaşamları?