Solunum maskesi

• 22 Temmuz 2009 Çarşamba 02:07:04

"Çıktığı varmış" diye işitti masada otururken.Yaklaşık 6-7 kişi olarak her ay buluşuyorlardı belli bir yerde.Her mezun topluluğun yaptığı gibi lise anılarını yad edip o günleri tekrar yaşıyorlardı.Son buluşmada adı geçti; "Hee Ceku mu? Onun çıktığı varmış"..

Onun adının bu tarz bir cümlede yer almasını hiç istememişti.Duyunca kızardı,terledi.Tüm kalabalığın ona baktığını düşündü.Tabağına bakıp pizzadan kalan kenarları çatalıyla bölmeye çalışıyordu.4 yıl boyunca,onunla olmak için verdiği uğraştan daha kolaydı bu.Ayrıca burada amacına ulaşamadığı vakit elde edeceği bir hayalkırıklığı da yoktu.Yanındakine fısıldadı;"Çocuğun adı neymiş?" diye."Sana ne?" olarak aldığı yanıt ona yetti.Mekandan 3 kişiyle ayrıldı.Bu 3 kişiyle diğerlerine nazaran daha iyi anlaşıyordu.Sahile doğru hareketlendiler.

"Efeeee" diye bir haykırış duydu.O 3lüden birisiydi Efe.O haykırışı tanıyordu.Duyduğu sesin gaipten gelmiş olduğuna inandırmak istedi kendisini.Sesi tekrar duydu.Onun sesiydi bu.Arkalarını döndüler.Oradaydı.Oradaydılar.O ve sevgilisi.3ü hasret giderdi onunla.Hasret sırası ona gelmişti.Ne yapacağını bilmiyordu.O da bilmiyordu.İkisi de hayatlarında karşılıklı olarak açtıkları kapıları henüz kapatamamıştı.Elini uzattı.O da uzattı.Konuşamadı.Konuşamadılar.Çıktığı çocuğa baktı.Her bir gözeneğini hafızasına kazımıştı o sürede.Çalmayan telefonunu açıp birisiyle konuşuyor gibi yapıp onlardan birkaç adım öteye gitti.Arkasını döndü.3 arkadaşı oradaydı.Gitmişti.Gitmişlerdi.Onun arkasından bir müddet baktı.Onun omzundaki kola hiç aldırmadan bir müddet baktı.Kendi omzunda bir el hissetti.Göz pınarlarını ıslatmaya henüz başlamıştı oysa ki."Sakın,sakın" diyordu o elin sahibi.Anıldı bu.3lüden bir diğeri.Ona karşı duyduğu hislerin hepsini biliyordu Anıl.Söz dinledi,pınarlarını kuruttu.

Adalara karşı oturuyorlardı.Bir yanında Efe,diğer yanında Anıl ve Anıl’ın yanında sevgilisi Ceren."O,bu muydu?" dedi Ceren,Anıl’a fısıldayarak.Başıyla evet yanıtını verdi Anıl.Sustu Ceren.Şarabından bir yudum aldı.Şişeyi yere koyacakken,telefon sesiyle bozuldu suskun ve puslu ortam.Efe açtı telefonunu.Karşıdaki kişi İremdi."Ceku’ya araba çarptı" diye bir feryat,telefonun dışına kadar geliyordu.Onun ismini tekrar iğrenç bir cümlede duydu.4ü birden kalkıp,koşmaya başladı.Hangi hastaneye gideceklerini bilmiyorlardı.Öğrendiler.

10 dakika sonra geldiler hastaneye.Dışarıda ayıltılmaya çalışılan birisini gördü.Ceku’nun annesiydi bu.Hastaneye koşarak girmek istedi.Aynı el tekrar omuzundaydı.Yavaşladı.Ameliyatın bitmesini beklediler.Düşündü.Mazide yaşattığı o pembe bulutlara attı kendisini.İlk göz göze geldikleri günü,karşılıklı konuştukları ilk günü,buluştukları ilk günü,ona hoşçakal dediği son günü düşündü.Koşuşturma başlayınca bulutlardan indi.Gerçekle karşı karşıya duruyordu.O,ameliyattan çıkmıştı.Yoğun bakımdaydı.Kötüydü her şey.Gece olmuştu.Şafak sökmek üzereydi.Hastaneden ayrılmamıştı.Ceku’nun ailesi aşağıdaydı.Uyuyamıyorlardı.Onlara baktı.Yoğun bakım ünitesinin yerini sordu bir görevliye."Sane ne?" diye yanıt aldı.Bu yanıt ilk kez koymuştu ona.Hastanenin içinde çöktü bir köşeye.Göz pınarlarını ıslatamıyordu.Bütün sistemi devre dışıydı artık.Bir el hissetti omzunda.Ceku’nun sevgilisiydi.Beyaz önlüğü vardı."Gel" dedi.Beraber yukarı çıktılar.Beyaz önlüklü ona,"sadece 5 dakika" dedi.İçeri girdi.Oradaydı.Solunum maskesini bile yakıştırıyordu ona.Yaklaştı.4 dakikası vardı.Onun elini tuttu.İlkti bu.İddiaya girdikleri zaman kenetlenen serçe parmaklardan daha yüceydi bu.Elini sıkı sıkı tuttu."Uyan" diyemedi."Merhaba" dedi.Göz pınarlarını sel basmıştı artık.Saate baktı.3 dakikası vardı.Ona bakıyordu."Özür dilerim" diye bir ses duydu.Onun ağzına baktı.Sıkı sıkıya kapalıydı.Ama onun sesini duyuyordu."Özür dilerim" diye tekrarladı o ses kendisini.Bu sese yanıt vermeliydi."Lütfen gitme" diyebildi.Aynı sesten ağlamaklı yanıt geldi;"sanırım seni yine mutlu edemeyeceğim"..Asılı duran makineye baktı.Düz bir çizgi görüyordu artık.Bunu filmlerden tanıyordu.Makineden çıkan tiz ses onun sesiydi.Makinedeki düz çizgi oydu.Çıktı dışarı.Koştu.Oyun gerçekten bitmişti.Saatine baktı.Artık elinde hiç dakikası kalmamıştı..

A.D