Bana diyorlar ki, neden bankları seviyorsun? Bir sabah, henüz sokaklar tenhayken bulunduğunuz yere en yakın banka gidip oturun. Susun, kalbiniz de sussun. Kimler konuşacak göreceksiniz.


Çok güzel bir yazıydı .iyi ki dediğim bir yazı oldu.

Teşekkürler

Nereye gidiyoruz biz? Ne diye çabucak geçmesi için gün sayıyoruz? Geçen her dakika ömürden, bir daha geri gelmeyecek günlerimiz. Hafta sonunu bekliyoruz, yaz tatilini, emekliliğimizi. Sonra neyi bekleyeceğiz? Belki çocuklarımızın yılda bir ziyaretlerini…

Yıllarca para biriktirip, bahçeli bir ev alacağız. Ama o vakit geldiğinde öylesine yaşlı olacağız ki, değil bahçesine balkonuna dahi çıkamayacağız belki de.

ahhh hayat ahhh...
okudukça okuyasım geliyor bu satırları yahu :)

Teşekkür etmemiz için yazmadığınızı tahmin ediyorum ama yine de teşekkür ederim.Yazdıklarınız doğru hem de çok doğru.
İnsan hasta olmadan da sağlığının değerini bilmiyor.Önce yaşamasını bilmeli sonra yaşlanmalı...

Çok güzel bir hayat bilgisi..İlla da biz yaşta olanlar için.Zaman çok acımasız geçti ama,zaman neden geçmiypr diye hiç şikayetim olmadı.Hep biraz daha zaman diye yaşadım.Bu anlamda memnun sayılırım hayatımdan.Hayatın kendisi ise,göz açıp kapamak gibi,istemesekte..Çok güzel yazı..Yürekten kutladım.Selam,saygı...

sevgili Direniş sizi sayfamda gördüğüme nasııl sevindim bilemezsiniz.Çok geçmiş olsun.Çok şükür...

Otobüsün dar camlarından şu geniş dünyayı seyrediyorum. Duraklarda itişip kakışıyor insanlar. Gören huzur dolu bir dünyaya seyahat edeceklerini sanır. Oysa en iyi ihtimalle gidecekleri yer yine, çoğu kez şikayet ettikleri evleri değil mi?

Hayatın içinden satırlar..
Yüreğinize sağlık...

tebrik ederim nede güzel anlatmışsınız hayatımız ellerimizin arasından öylece gidiyor kendimize ayırmadığımız zaman yapamadıgımız o kadar çok şeyler varki kendimizden başka herkezi düşünüyoruz tebrikler

Hayat koşuşturmacasına düştüğümüz şu anda, yazınız bir nebze soluk almamıza vesile oldu...

Yerini fazlasıyla hakeden bir yazıydı...

Kutlarım günümün yazarını ve yazısını...

Saygım sevgim yüreğinize...

Aynaya bakınca, kırışıklarımızdan, aklarımızdan evvel, dudağımızdaki tebessümün bize ne kadar yakıştığına bakmalıyız. Gülmek var ya, tüm hastalıkların şifasıdır. Umudun tarlası dudaklarımız…Şifa kapısı dudaklarımız…

Sizleri okumak,insana bambaşka huzur veriyor doğrusu...
Okuduktan sonra eğrisiyle doğrusuyla kendimi sorguladım.Sorguladım da eksik yönlerimi görmeye başladım ...

Tebrikler Aynur kardeş,iyiki varsınız...saygı ve sevgilerimi gönderiyorum..

Aynur Hanım, siz anlatmak istediğinizi çok güzel ifade etmişsiniz. İlhamınız geldiği vakit bırakın kendinizi tuşlara, onlar bilir ne yazacağını... Tekrar tekrar tebrikler...

İlaç gibi bir yazıydı, deyim yerindeyse. Hakedilen bir ödül, yürekten kutlarım.

yooo bence harika anlatım var yazınızda... mükemmel bir yazı aynur... kendıne haksızlık etme

yürekten kutlarım

devamı dileklerımle

saygılar en alasından...

Vallahi beğenerek yazdığım bir yazı asla değildi. bir türlü anlatmak istediğimi kalbimdeki gibi yazamadım.delete ile cebelleştim durdum yazarken.

olumlu düşünme, olumlu bakmaya örnek çok güzel bir yazı.
tebrik ederim.
selamlar kardeş

Ben bu yazıyı çerçeveletip asmazsan ne olayım.
Hele şu hayattan bıkmış gibi yaşadığım bir dönemde bana ilaç oldun ilaaaaaççççç.!....

Kutlarım canım,seçkiyi fazlasıyla hak eden bir yazı kaleme almışsınız.Okurların çoğu da benim gibi düşünüyorlardır mutlaka.

tebrik ederim.Saygılar

Elinin ucuyla çalakalem yazmış güya... :)

Bir de özenseydi?

K U T L U Y O R U M . . .

Layık değildim ama layık gören herkese teşekkür ediyorum.

Çok anlamlı bir yazı Aynur Hanım; sizinde dediğiniz gibi, ömrümüz hep birşeyleri beklemekle giçiyor, yok ev alayım, çocukların tahsili, vay efendim evlenecekler çeyiz lazım, ev lazım. Bu böyle devam edip gidiyor. Hep hayatımızdan bir şeyler veriyoruz... Ne zaman ki işin farkına varıp biraz almak istesek, o zaman da bizi hep verirken tanıyanlar; hop ne oluyor? kendine gel, şunu yapma, bu böğle olmazdiye ultimatonlar başlıyor... Çok haklısınız. Hayat bizim hayatımız, vakit varken yaşasak olmazmı?




Tebrikler, kutlarım günün yazısını ve yazarını tebrikler...


EMİNE45 tarafından 7/22/2009 7:16:39 AM zamanında düzenlenmiştir.

Canım benim seni can-ı gönülden kutluyor ve alkışlıyorum. Harika bir yazı çıkmış kudretli kaleminden. Kusura bakma görmemişim yazını. Görseydim puanım belli zaten. Süperi. Sevgilerimle. Kurdele çok yakışmış.

eh..ödül tam da yerinde..
sevgilerimle aynur...

tebrikler..::)))))

Yapamayacaklarımızı hayal edip avunuyoruz en azından, gelmeyecek yaşlı koltuklarımıza özgür çocuklarımız!
Bahçeli evlerimizin terasından yıldızları seyredecek torunlarımız bile olmayacak kim bilebilir ki!
Belki bizden sonra, buradan da ev mi alınır ya, ne insandı şu bizimkiler diyeceklerdir..
Bırakın yad beklemeyi, kullandığımız eşyalarımızı çöpe gönderecekler. Sanki biz onlara hiç dokunmamış, kendilerine bir ikramda bulunmamış gibi!
Bize önem vermedikleri gibi resimlerimizi karanlık sandıkların içine gizleyecekler..
Ne hazin ve ne hüzün gerçekleri bunlar değil mi?
Ben sağ iken, beni hatırlayıp yanıma gelmeyenin mezarımda ne işi var diyorum ve sitem mektupları diziyorum miras yerine!
Ne güzel değil mi?
Fakat şunu öğretiyor hayat, ebeveynlerin öğretemediği gerçeği gözlere sokarcasına öğretiyor ki, sıra sana da gelecek!
Etme ettiğini mutlak çekersin..
Sev, sev ki severek gidersin..

selam ve sevgimle can..
Kutlarım..

evet aynur hanım.insanlar mutsuz.zenginide, fakiride mutsuz.doğulusu, batılısıda aynı durumda..çıkarları, için kurdukları sahte dünyaları yıkılıyor.buna rağmen hiç ölmeyecek miş gibi hırsla yaşamaya devam ediyorlar.ve farkında olmadan da bu mirası çocuklarına bırakıyorlar.hayata bunun içinmi geldiler??yazınız için teşekkür ederim..

bankların tasvirci kızı..

karamsarlığın bulanıklığından çıkarak, bahar güneşi gibi işldayan satırların yok mu..çok hoştu..

tebrikler can aynur...severek okudum..yeni yazılarını merakla bekliyorum..