ÇAĞ

• 30 Haziran 2007 Cumartesi 15:58:25

Ağlamanın bile yürek istediği bir çağdayız artık. Ya da ben beni bildim bileli, o çağda yaşıyorum ben, insanların dünyanın neresinde, ne şekilde ve hangi ruh temaşalarıyla dolaştıklarını bilmem. Ama ben hep yüreği ağzında, gözünde akmaya meyilli küçük bir damla ve de kafasında kocaman kocaman soru işaretleriyle dolaşan biriyim……….

Çok zaman oldu, yüreğimden gelerek ve sonucunda pişman olmadan gülmeyeli ve çok zaman oldu yüreğim sızlamaya başlayalı, nedeni niçini olmadan yanalı……..

Sana inancım olmasa dayanağım ve yegâne umut kaynağım sen olmasan yaşamak ölümden daha acı gelirdi bana inan.

Sen ki beşere acıyı şerbet gibi içirip dermanını bulmaları için yine kendine yönelten. Sen ki acımızın içinde bize ümit var olmamızı emreden.

Sen ki yürek burkuntularımızın hem kaynağı, hem membası, hemde devası olan..

Sen ki korkularımın yegane sığınağı.

Sen ki aşkların ve aşıkların en yücesi.

Sen ki varlığın ve yokluğun bakisi.