iki tane film seyretse, iki adam gibi kitap okusa, iki gözünü de birden açıp sağına soluna bir baksa anlayacak insan, ama nerede.. varsa yoksa romantik komediler, aşk romanları, dokunmayın keyfim gıcırcılar... biz kendimizi sorgular sorgular dururuz, düşünürüz çok düşünürüz, vücudumuza bakarız, etten sinirden fazlasını görmek için. aklımızı masaya yatırır manevi ameliyatlara kalkışırız. ağır gelir... kötülük ağır... mutsuzluk çaresizlik ağır gelir, üzülürüz...

ülken satılır üzülürsün
seçim hakkın işe yaramaz üzülürsün
dikmen’de kızılay’da seçim sandıklarında görev alırken, çevik kuvvet kapı önünde oyları çalanları yakalar,nasıl oldu bu bunca insan arasında diye kafa kaşırsın şaşkın şaşkın... üzülürsün.
yıllardır gelenler aldıklarından fazlasını vermezler, üzülürsün
toprağın peşkeş çekilir üzülürsün
oğlun şehit olur üzülürsün
oğluna ceset denir üzülürsün
nefret ettiklerine ’sayın’ denir üzülürsün
orduna külhanbeyi,
askerine ’yan gelen yatan’ denir üzülürsün
sistemsizliği görürsün,
var olan sistemin çarpıklığında hiç bir kurala anlam veremezsin, üzülürsün
bir pkk sorunu var bilirsin
çok kolay çözülebileceğini bilirsin,
çözülmez Allah çözülmez... üzülürsün.
baban evi geçindirmeye çalışırken 40 sene gözlerinin önünde erir, sırtı kamburlaşır, gözleri çocuk çocuk bakmaya başkar, üzülürsün
sonra ssk kuyruğunda tansiyonu çıkar sıcaktan,korkarsın, içini ateş basar, sağa sola saldırasın bağırasın gelir, hiç bir işe yaramaz,üzülürsün
istediğin gibi kadın olamazsın, istediğin gibi erkek, üzülürsün
bir elbiseyle eteklerini uçuşturarak yürüyemezsin,
istediğin yere kadın başına gidemezsin,
görünen baskılar ve görünmeyen baskılar diye ikiye ayrılırlar
modernlik kar etmez, sen hepsini hissedersin, üzülürsün.
türbanlı arkadaşının koluna girip mini eteklerinle eskisi gibi yürüyemezsin,
kırk yıllık dostu düşman eder bu hükümet, üzülürsün
fitne fesat sokulur, yetmişlik dedene ’öteki’ kavramının anlamı göstere göstere öğretilir,üzülürsün
çocuğun gazetelerde yalan yanlış haberleri okuyarak bir fikir sahibi olur,
sense fikir sahibi olması ile övünürken fikrinin yanlışlığını kanıtlayamazsın, üzülürsün
idealist kızın derece ile okulunu bitirir,
aylarca işsiz gezer hevesini yitirir üzülürsün.
sonra girdiği işte saygısız hiyerarşi, lütfensiz emirler ile gururu incinir, bir kaç taciz, bir kaç aç gözlü iş arkadaşı canını sıkar,
her gün mutsuz uyanır mutsuz yatar, kapitalist rejim dersin, kurtlar sofrası, işin reconu bu dersin
sonra söylediklerini duyar kulakların, üzülürsün
arka sokaklarında neler neler olur bu kentin
ana caddeden iki mahalle yukarıya yüyürsün
başka bir dünya görürsün
başka bir yaşam
o yaşama üç dakikadan fazla bakma, beyninden vurulursun biraz vicdanın biraz iç sızın varsa,
üzülür, üzülür,
hemde nasıl üzülürsün...
sonra hastahaneler, on beşinde narkoz odasında kolu kesik
ayılmak istemeyen bedenleri görürsün,
küvezde kalbi delik yeni doğanları
çalışmaktan bileklerindeki tendon bağları uzayan kadının dikişli kkollarnı
sınava yetişmek için yeşil ışıkta koşturan kızın kamyonaltından çıkarılış hikayesini dinlerken
pançalanmış vücutlar dile gelir
kim suçlu, kim güçlü bu dünyada der düşünürsün
düşündükçe üzülür üzülürsün...
dünün pişmanlığı yarının endişesi bu günü elinden kaçırır,
yıllar sonra geride artan kırışıklıklar ve bir sandık anı
çokca ağrı,
kemik erimesi, eklem kireçlenmesi, özlem nöbetleri kalır
üzülürsün.
bir varlık bir yokluk üzerine düşünür,
altmışında aklının hala ermediğini görür, üzülürsün...

ve sen şimdi belki bu yazıyı okur, için bir tuhaf olur, sonra diğer yazıyı okumaya geçersin,
ya da sen şimdi belki bu yazıyı okur,için bir tuhaf olur, gözlerini ekrandan çeker biraz düşünürsün, belki benim gibi, ’biraz’ üzülürsün...





nigar uygun__