Doğdum doğalı sevgisizliğe idi tüm isyanlarım !
Vefasızlığa, ihanete, terkedilmişliğe, kovulmuşluğa yandım ben hep.
Sen girdin ya en zor günlerimde dünyama...Sevindirdin, mutlu ettin, unutturdun ya tüm mutsuzluğumu...sevgisizliğimi, isyanlarımı...

Seni bile terkedip uzaklaştım ben ; senin de yaşadığın İstanbul’dan !
Çaresizlik miydi benimkisi ? Beceriksizklik ya da kadersizlik mi ?
En büyük ödülüydün aslında Tanrı’nın bana..hem de en karanlık gecelerimin güneşiydin. Işığa hasret gideceğimden emin olduğum , yıldızlara bile hasret kaldığım o zindan gecelerin
güneşi olmuştun. Kimsenin bana yakıştıramadığı o somurtkan yüzümü yeniden gülümseten
sendin...

Bilgisayarıma gönderdiğin resimleri yerleştirdim. Günlerce onlarla avuttum kendimi. Bakışla
rın o kadar masum ve temiz ki ; hiç sitem etmiyor bana. Bırakıp gitmeme gücenmemişsin gibi. Demek ki farkındasın çaresizliğimin. Vefasızlık olarak görmüyorsun gidişimi.
Ah be canım ; keşke herkes senin kadar anlayışlı olabilse..

Ve sen çıkıp geliyorsun bana ! Hem de doğum gününü benimle kutlamaya...
Bu ne ödül Ya Rabbim ! Yeniden güldürüyorsun gözlerimi.. Yeniden yaşatıyorsun ölmek üze
re olan yaşlı ruhumu..Önce haberin geldi ; gelecek, gelecek diye...Masal gibi, hayâl gibiydi.
İnanmakta zorluk çektim...Tekrar tekrar baktım bilgisayarımda resimlerine..Sordum ; gelecek misin ,diye..Gülen gözlerin umut verdi.. İnandım, beni çok sevdiğine ve mutlaka da
geleceğine...

Ansızın , annenin kucağında görüverdim seni ! Kollarını açmıştın bile.. ne de çabuk öğrenmiştin ; ’ ded- de, ded- de ’ demeyi ! Ne kadarcık sarılabilmiştik ki daha seninle? Nasıl
unutmazsın, nasıl özlersin beni ?

Murat Efe’m, canım torunum ! Melek misin sen, yoksa melekler mi seni gönderen ? Nasıl sarılıyorsun öyle dedeciğine ? Nasıl gitmek istemiyorsun benden annene, babana bile ?
O ne sıcaklık sarıldığında bana yansıttığın ? Daha önce o sıcaklığı hiç tatmamış gibiyim sanki..Bir tek sen misin beni böylesine seven ?

İlk doğum gününü yanımda geçirdin canım ,biricik torunum. Allah sana nice sağlıklı
mutlu, anneli- babalı doğum günleri nasip etsin..Beni ne kadar mutlu ettiğini ancak bir gün dede olduğunda anlayacaksın. Ya da hissetmişsindir belki de. Melekler söylemiştir sana..

Dün akşam söylediler. Yakında gidecekmişsin. Şimdi ayrılık günleri yeniden başlıyor. Artık
sürekli seni ne zaman tekrar görebileceğimi düşünmekle geçecek günlerim. Kimbilir belki
bir gün ben de sana gelirim. Biraz daha büyümüş olursun o zaman.
Dedeni unutmazsın değil mi ? Deden seni hiç unutmayacak biliyor musun ?

Güle güle Murart Efe’m..Canım, bir tanem...

Fikret TEZAL