KELEBEĞİN ÖMRÜ......

• 17 Temmuz 2009 Cuma 21:36:19

KELEBEĞİN ÖMRÜ….
Sally çok garip bir şekilde uyandı bu sabah.Yorgundu biliyordu,ama nedense kendini bir kuş kadar hafif hissediyordu.Bir koku duyuyordu ,daha önce hiç koklamadığı cinsten bir şeydi.Adını veremediği bir şeydi bu.Belki de hala uykudaydı. Bilemiyordu.Ama durumundan şikayetçi de sayılmazdı.Eğer bu bir rüyaysa uyanmak istemiyordu sanki,yok eğer gerçekse bir an önce yataktan kalkıp güneşi görmek istiyordu.Evet,sadece pencereyi açıp,güneşe karşı gerinip,sabahın kendine has kokusunu,rüzgarın ılık esintisini içine çekmek istiyordu.Ama sanki bir güç bunu engelliyordu.Bunun ne olduğunu bilememesi onu huzursuz etmeye başlamıştı.Birden içerden bir sesin onu çağırdığını duydu.Ses yankılanarak gelmişti Sally’nin kulağına.Bu sesi tanıyordu ama böyle bir şeyin mümkün olmayacağını bilecek kadar da bilincinin yerinde olduğunu biliyordu.Evet !Bu ses yıllar önce ölen annesinin sesiydi.Garip bir duyguya kapıldı bir an.Öldüğünden beri çok az düşünmüştü annesini.Hele son yıllarda aklına bile gelmez olmuştu.Ama şimdi bu sesi ne kadar özlemiş olduğunu fark etti.Annesinin sesi daha da belirginleşmeye başladı.Sally birden heyecanlandı.Acaba annesi öldüğü zamanki gibimiydi,yoksa daha da yaşlanmışmıydı?Annesini tekrar görmeye hazır mıydı?Asıl sorun buydu?Heyecanının nedeni de buydu aslında.Ve işte annesi kapıda belirdi.Sally’nin kalbi duracak gibi oldu.Annesi tam karşısında gülen gözlerle kendisine bakıyordu.Tahmin ettiğinden daha genç ve güzel göründü gözüne .Değişmiş gibiydi sanki.Ama bir o kadar da aynıydı işte annesi

‘Sally hadi kızım yeter bu kadar uyku.Bak sofrada herkes seni bekliyor’
Sally’nin dili tutuldu sanki.Kelimeler boğazında düğümlendi bi an.
‘Tamam anne !’diyebildi sadece .ANNE bu kelimeyi uzun zamandir kullanmadığı düşündü.Sanki Sally bu sözcüğü kendi lugatından çıkarıp atmıştı.Şimdi söylediğinde ise tekrar tekrar diyesi geldi.Ama önce yüzünü yıkayıp içeri gitmesi ve orada neler olup bittiğini anlaması gerekti.Bu yüzden hemen kalktı ve düşündüğü şeyleri uygulamaya koyuldu.Banyoya gidip yüzüne bolca su çaldı.Hala ayılamamış gibiydi.Aynada kendisine baktığında bir şok daha geçirdi .Bu yüz Sally nin kendi yüzü değildi .Daha doğrusu şimdiki yüzü değildi.Çok çok öncelere aitti bu yüz bu beden .20 yıl öncesine .Sally aynadaki suretin 15 yaşındaki Sallyciğe ait olduğunu gördü.Şaşkınlığının geçmesinin ardından hemen salona doğru yürüdü.Bakalım daha neler görecekti.Salona girdi.Tüm aile sofrada toplanmıştı.Artık şaşırmıyordu.Çünkü bu oyunu sevmişti.Kendini 15 yaşındaki bi kız gibi görmek hoşuna gitmişti.Çünkü uzun zamandır UMUTSUZ EVKADINLARI moduna girmişti.Bu genç kızı sevmişti.Hiçbirşey olmamış gibi masadaki yerini aldı.Sofrada kimler yok u ki.Ailesinin yanı sıra amca ,dayı,hala,teyze,büyükanne büyükbaba kimi ararsan ordaydı …Halbuki oldum olası nefret etmişti kalabalık aile fotoğraflarından.Hem yalnız kalmak isterdi o yıllarda çünkü ailed kimseyi kendine yakın hissetmiyordu.Hele Pazar sohbetleri ona kabir azabı gibi gelirdi.Bir gün o hissi tatsa eminim böyle düşünmezdi Sally.Tüm ailenin toplanması klasik sohbetler sırf vakit geçsin diye yarım saatlik kahvaltının iki saatlere kayması onun sinir olduğu şeylerden biriydi.Belki tüm aile her hafta bu kadar çok görmese bu kadar kin duymazdı onlara belki sevebilirdi de.Hoş ailenin de Sally i umursadığı yok gibiydi.Onlar da alışmışlardı .Sally onların gözünde hırçın, şımarık,inatçı kızın biriydi.Sally tüm bunları bilirdi.Genede kendisinin seviyormuş numaralarından hoşlanmazdı.En azından ben doğalım derdi.Onlar gibi rol yapmıyorum.Sevmiyorsam sevmiyorum diyorum derdi.Ama şimdi geçmişteki hislerinin hiçbirini taşımıyordu.Sadece izliyordu. Masadaki herkesi tek tek inceliyordu.Hiç konuşmadı zaten o zaman da hiç konuşmazdı sorulan bir iki soruyada isteksiz cevaplar verirdi.Onlar da aman tadımız bozulmasın diye olabildiğince Sally e bulaşmamaya gayret ederlerdi.Yani alışıktı bu fark edilmeme durumuna.Bi an gözü masanın başında duran babasına ilişti.Babası
Babası az ama öz konuşan bir insandı.Kurması gereken cümle sayısı beş ise asla ve asla altıncı cümleyi kurmazdı.Hep kuralcıydı hayatının her safhası planlarla doluydu.Neyi ne zaman yapacağı belliydi.Ajandasına baktığınızda 3-4 gün sonraki programı bile bulabilirdiniz.Sally ise asla babası gibi olmamıştı.Hayatı akışına bırakmayı sewenlerdendi.Bu yönüyle babasına hiç mi hiç benzemezdi.Zaten babasıyla kendisini siyahla beyaz kadar farklı hissederdi.Benzedikleri tek nokta ,buluştukları tek şey gözleri ve bakışlarıydı.Sallyninde tıpkı babasınınki gibi simsiyah gözleri wardı.Bakışları da tıpkı babası gibi derin anlam ve keder yüklüydü.Tabi bakmasını bilene.Yani annesi hep söylerdi.Kimbilir belki de babası bu yüzden bakışlarını kaçırırdı.Hatırlamak istemediği bir geçmiş vardı kızının gözlerinde.Şimdi bakmıyordu babası.Yüzü önüne düşmüş ,tabağındakilere bakıyordu.Yüzündeki kederi gizlemek istercesine.Ama bu Sallynin gözünden kaçmadı.Nede babasının kızıydı.Sally babasını ilk defa bu kadar düşünceli gördü.Evet çok düşünürdü.Ama bu seferki başkaydı.Sofradaki hiçbirşeyle hiçbir olayla ilgilenmiyordu.Sally biraz daha dikkatle bakınca babasının gözaltındaki torbaları ve yanaklarındaki kırışıkları fark etti.İçi burkuldu.Çünkü daha geçen hafta saçına ilk akın düştüğü fark etmiş.Gözleri dolmuştu.Bu yüzden babasıyla ilk defa aynı duyguları paylaşıyormuş gibi hissetti.Belki ömründe babasına hiç bu kadar derinden bakmamıştı.Sevgi tomurcukları filizlenmeye başladı içinde yıllar önce solmuş bir çiçeğin tomurcuğu.Daha fazla bakamadı babasının yüzüne baksa ağlayacaktı çünkü…Çareyi bakışalrını kaçırmakta buldu.Yüzünü çevirmesiylede abisiyle gözgöze gelmesi bir oldu.
Abisi annesi ve babasının aksine aynı duruyordu.Ne bir eksik ne bir fazla.Yine bakışlarını üstünde buldu yine.Abisinin bakışlarından hep korkardı.Çünkü karşısındaki kişi öz kardeşi değil de düşmanıymış gibi bakardı.Ama bu sefer ki bakışı farklıydı.Düşmanına bakar gibi değil de büyük güven duyduğu bir birisinden yediği düşmancasına hamleyi hatırlayarak bakıyordu.Bakışları sitemkardı.Neden böyle oldu?der gbiydi lal olmuş dilleri.Abisine hep kızardı,hep terslerdi,nerde onu sinirlendirecek bişey warsa kasten gider yapardı.Bu sefer öyle olmadı içinden özür dilemek geldi.Neyden özür dilemesi gerektiğini bile bilmiyordu oysaki…İstemsiz bir şekilde başını öne eğdi.Sanki pişmandı,sanki yaptığı şeylerin bedelini ödüyordu.Daha fazla dayanamadı..Hayatında hiç bu kadar acı çekmemişti.Halbuki en büyük acıları kendisinin çektiğini düşünürdü.Öyle olmadığını,görüp göreceklerinin bu kadarla sınırlı kalmayacağını anladı.VEEEE…. DİĞERLERİ….
Amcası ,dayısı ,halası,yeğenleri hepsi karşısındaydı işte.Nefes alamadı bi an.Boğuluyorum zannetti.Bu kadarına dayanamazdı.Tek tek hepsinin gözlerine bakamazdı.Çünkü hepsinden dileyecek bir özrü wardı.Sıkılmıştı bu oyundan.Gerçeklerle yüzleşmek canın yakmıştı belli kii.Bir an önce bu durumdan kurtulmak istiyordu.Daha fazla acı çekmek niyetinde değildi..Öylede oldu.tekrar kendini yatakta buldu.Gözlerini aralamaya çalıştı.Başına birileri toplanmıştı.Daha önce hiç görmemişti bu insanları.Dudaklarının kıpırdadığını görüyor ama konuşulanları duymuyordu.Kendisi konuşuyordu zira sesini duyuramıyordu.Hararetli tartışmalarına anlam veremiyordu.Sally sağına soluna bakınırken yanıbaşında küçük bir kız çocuğunun oturduğunu fark etti.Gel diyordu.Sally hiç düşünmeden tamam geliyorum dedi.Nereye gideceğini bilmiyordu bilseydi gidermiydiii):

Küçük kızla birlikte bir yolculuğa çıkmışlardı.Küçük kıza adını soracak oldu ama kızın gülümseyen gözlerine bakınca bundan wazgeçti.Bi an keşke bende böyle bir çocuk olsaydım deyiverdi.Ne güsel,bir meleği andırıyor.Zaten çocuk dediğin masum olmalı .Herkesten temiz olmalı ki çabuk kirlenmesin.Hep böyle bir çocukluk geçirmek istemişti.Ama gelgelim huysuzun teki olduğunu hatırladı. Küçükken hep ağlardı,kimseye pas wermez ,yüzü daima asık dolaşırdı.Mutsuz bir çocuktu.Hiçbir oyuncağı kabuletmezdi.Yaşıtlarının aksine oyuncaklardan nefret ettiği bile söylenebilirdi.Küçük kız sanki Sallynin düşüncelerini okumuş gibiydi.Masum bir tavırla:

‘GELDİK İŞTE ‘ dedi.Bundan sonra sen tek başına yürüyeceksin.Ben seni burada bekliyor olcam.Bunu beklemiyordum işte..
NEREYE GİDECEĞİM PEKİ diye sordum.
Hafifçe gülümsedi.Gamzelerini insanın içini ısıtıyordu.

ÇOCUKLUĞUNDA GİTMEK İSTEDİĞİN YERLERE GİT dedi.BU YOL SENİ ORAYA GÖTÜRECEK.

Çocukluk Sally için uzak bir şeydi.Sanki öyle bir dönemi hiç yaşamamıştı.Doğduktan sonra direkt olarak gençlık çağına geçtini düşündüğü bile olurdu.Hatırlayacak bir anısının olmaması da cabası..Madem hatırlayacak bişeyi yoktu Kendi çocukluğunu kendi oluştururdu .Bu fikir hoşuna gitmişti.Çocuk olmak güzel bir şey olsa gerek diye düşündü.
Erafında türlü türlü oyuncaklar belirdi.onların içinde her çocuğun sahip olmak istediği oyuncaklar wardı.Barbi ewi barbi odaları barbi bebekler barbii kıyafetleri,,,barbi barbi barbii

Bu Barbiyi bir türlü sevememişti.Bırak en ufak bir sevgi beslemeyi onlardan nefret etmişti hep.Babası en pahalı bebekleri ,oyuncakları ,pc oyunları alırdı Sallyde her defasında bir kere bile oynamadan hepsini kırardı.Şimdi de öyle yapmak geldi içinden.Ama yoluna dewam etmeyi tercih etti.Bir sonraki durakta karşısına büyük bir alışweriş merkezindeki devasa oyuncaklar çıktı.Yarış arabaları mı dersin Sallanan atlar mı. Küçükken dadısı her hafta sonu getirirdi buraya.O da her defasında kaçmayı başarırdı.Yapaydı işte hepsi,benim istediğim ise gerçeklikti doğallık.Sally baktı kaçıcak bi yeri yok mecbur yoluna dewam etti.


Biraz daha ilerleyince sakin bir kasaba göründü.merak ettim acaba bunun bnm çocukluğumla ne ilgisi var diye.Kasaba küçük bi yerdi.Baktım köşede 3-4 kız oyun oynuyorlar.Toprağın üstüne oturmular yanlarına da evden getirdikleri belli olan plastik bardaklar,çay tabaklarını koymuşlar.Elindeki havludan yapılan şeye dikkatle bakınca bebek olduklarını gördüm.Havluyu iple boğup bebeğe çevirmişler. Başınada bir yazma geçirince bzm meşhur BARBİ bebekten bile güzel olmuştu doğrusu.Yanlarına gittim.Arkadaşlık ve arkadaş edinme huyum olmadığı halde yanları oturup BENDE OYNAYABİLİR MİYİM dedim.
OYNAAAA!dedi esmer olan.Güneşte yanmış teni ona ayrı bir hava katıyordu.Sevmiştim bu kızları,bu yeri…
Bu sefer sarışın mavi gözlü olandaydı söz söyleme sırası:
SENİN BEBEĞİN YOK ALL BENİMKİYLE OYNA !ANNEM BANA YENİSİNİ YAPAR dedi.Şaşırdım.Birinin bi şeyini paylaşmayalı uzun bir zaman olmuştu.
Kaynaşmam uzun sürmedi.Oyunumuz zevkliydi çünkü …
Çamurdan yemekler yapıp çocuklarımıza yedirdik.Komşularımıza gidip geldik…İp atladık,yakalamaç oynadık,tabaç çevirdik.Bol bol gülüp eğlendik.Kasabada oynayan tek çocuk biz değildik ayrıca.Az ilerdeki düzlükte erkek çocukları maç yapıyordu.Terli olmalrı onları rahatsız etmiyor gibiydi.Onlara anneleri kızmıyordu belk deee..
Niye üstünü kirlettin diye?Çünkü biliyorlardı ki Niye oyun oynadın sorusuyla eşitti bu soru.

Çocuktuk ,oynayacaktık tabi hemde öyle bilgisayarla falan değilll.Tozla toprakla arkadaşlarımızla doya doya oynayacaktık.

Bende ilk defa böyle yaptım.Doya doya oynadım.O hırçın çocuk gitti yerine melek gibi bi kız geldi.Üstü başı krliydi ama mutlu olduğunu anlamak için yüzüne bakmanız yeterliydi.Çünkü

KİRLENMEK GÜZELDİ!
Hayat ilk defa yaşanılası geldi uzun bi aradan sonra.Tabi yaa asıl yaşam buydu.Böyle yaşamı bende isterim tabi…Bazıları gerçekten çokk şanslı diye düşündü.Dertleşecek biri gerçekten lazım şu fani dünyada.Oysa kendisinin dertleşecek kimsesi yoktu.Çevresi genişti geniş olmasına ama gerçek dost,akraba sayacağı kimse yoktu.Varlık içinde yokluktu onunkisi.Bunları düşünürken gözlerini araladı.Etrafında gözyaşı döken insanları gördü.Şaşıdı bunlar niye ağlıyorlar acaba diye düşündü.Konuşmak istedi ama beceremedi.Son dakikalarını yaşadığının henüz farkında değildi.Bi an pencerenin kenarında duran kelebeğe takıldı gözü.Böyle bir kelebeği en son çocukken gördüğünde onu öldürmek istemişti de babası ona zaten kelebeklerin bir günlük ömrü olduğunu söylemişti.Şimdi karşısında duran mavi kelebeğin öleceğini biliyordu ama kendisinin de onunla gideceğini sanmıyordu.Ama son nefesi verdi ve mavi kelebeğin izinden gitti.Kelebeğin ömrü bir gündü Sallynin kisi ise 35 yıl ama bir kelebeğin ömrü kadar mutlu olduğu bir gün yoktu.Şimdi bunun önemi de yoktu.Çünkü kelebeğin ömrü bir gündüü ve o gün bugündüüü...