Sevgiliye Mektup III

• 17 Temmuz 2009 Cuma 11:03:08

Ağlamak... Bazen bir kadının en büyük silahı olabiliyor bazen ise rahatlaması ve silkelenip hayata yeniden dönmesi için son uyarı... Ağlamayan kadın var mıdır acaba? Erkeğinden ayrılıp da içi parçalanınca ağlamayan tek bir kadın var mıdır yeryüzünde?

SEVGİLİYE MEKTUP - III -

Bugün tam iki ay oldu sensizlikle kardeş olalı... Artık ne telefonda sesin kaldı ne de kapıda görüntün, bütün anılar içimi sızlatacak kadar hızla silinmeye başlıyor zihnimde. Kızıyorum, artık sadece kızıyorum. İçimdeki o güzel yerini kaybetmemek için hiç çabalamamış olmana kızıyorum. Her an nefretim artıyor sana karşı, kızgınım, kırgınım, küskünüm sana. Bitkinim, bezginim, yalnızım şu anda. Sürekli ağlıyorum ve ağladıkça kendime kızıyorum. Yapma diyorum, “yapma, değmez”, “ istese gitmezdi” diyorum, dinletemiyorum gözlerime, anlatamıyorum kendime, sadece ağlıyorum.

Geceleri aniden uyanıyorum uykumdan, rüyamda seni görmek istiyorum ama göremiyorum güzgülüm. Kimseler görmesin diye sakladığım resmine bakıyorum arasıra, hani insanın burnunun direği sızlar ya, benim de sızlıyor be gülüm. Tutamıyorum kendimi ağlıyorum. Bazen koşup gelmek istiyorum sana, telefon edip sesini duymak ve hatta oturup sohbet etmek istiyorum. Aklımda o kadar çok soru var ki sana dair, bana dair, bize dair … Ama öncelikle sana şunu sormak istiyorum; değdi mi güzgülüm? Bir kadını yıktığına değdi mi?

Bitimsiz sevgimin sıcaklığıyla, herşeye rağmen seni seviyorum...

SAHRABETİS