SERZENİŞ

• 17 Temmuz 2009 Cuma 00:06:47

Ne halde miyim?
Bir insan nasıl doğduğuna pişman olursa o haldeyim.
Boğazıma girmiş olan lokmaların isteksiz bir şekilde vücudumdaki kana karışmış olduğunu yeni öğrendim.Yıllarca bu pis kanla dolaşıyormuşum farkına varamamışım ne yazık! Elbet bu yaşananların bir hesabı olacak mahşer’de.Ne suçum vardı ha söylermisin ne suçum vardı! Ben mi böyle olsun istedim? Allah’ım bu genç yaşamımda bunlarıda yaşayacakmışım.İsyan etmiyorum sana.Hayat bir tiyatro oyunu rolümüzü paşa paşa oynayacağız.İnşallah nasibimizi dersimizle alırız.Tüm vücudum uyuşuk bir halde , işittiğim lafları duyacağıma; anamın rahminde vuku bulmamayı yeğlerdim.Ayaklarım buz,ellerim tir tir titremekte.Azap çekiyorum, öyle bir azap ki ruhum kaskatı.Beni bu hale getirdiler ya RAbbim inşallah kinimi ruhumdan ayırır.
Canım Peygamberim; Biz anamıza babamıza nasıl haykırırız? Hatalarını yüzlerine vurmak günahmıdır? Senin evlatların ne şanslıymışlar, İmreniyorum! Bırak senin gibi olmayı senin yolunda olmaları için nelerimi vermezdim ki!
Ve de senin yolunda ilerleyebilmek!...
Senin vaatlerini tam tamına yerine getirebilmeyi öyle çok isterdim ki!...
Şu sayfayı açtığımda bir dakika içinde dolduracak öyle sözlerim vardı ki, şimdi yarım saattir içimdekileri dökebilmek için debeleniyorum.Belkide hak ediyorum bunları, belki de işlediğim bir günahın bedelini ödüyorum.
Ne günah işlediysem beni affetmeni diliyorum!
Zira kabir azabından ve cehennem ateşinden korkarım.
Nefesim daraldıkça, ruhumun bedenime verdiği ızdıraba zor katlanıyorum.
İyi niyetli güllerimden başka neyim vardı ki benim?Ne kadar kızsamda eski ruhaniyetime dönüyorum.Affediciyim demiyorum Haş’a ,Affetmek sana mahsus Allah’ım!
Bu sefer beslenen karga değil! Besleyen karga gözlerimi değil, kalbimi oymakta.Serzenişer çift taraflıydı ama öğüt okunu benim atmama rağmen zehir oku bana fırlatıldı.
Topu topu bir saatlik bir savaşta ne kazanan vardı ne de kaybeden.Karşı tarafı bilemem ama ruhumdan onlarca yara alarak çıktım ben bu harpten.Allah nasip ederse inşallah bunları da saracağım.Keşke bir kabus olsaydı da uyandığımda sevinebilsem.
Değerimi sorarsan 22 yıllık bir mücadeleden sonra değersiz bir taş misali oldugunu bende yeni öğrendim.Hani bir demeç vardır herkes alaycı bir komediyle söyler asıl öyle değildir:
’’-Babama sordum değerim ne kadar?
-Dünyalar kadar!
-Peki dünyanın değeri ne kadar baba?
-Beş para etmez! ’’
BU - SON - OLMAYACAK!