ANNEM

• 16 Temmuz 2009 Perşembe 10:29:59

CANIM ANNEME.......
ANNE`cim biliyorumki şimdi beni ne duyarsın nede görürsün ama hissedersin biliyorum çünkü anneler yavrularını yalnız bırakmazlar.
ANNEM ÖLDÜ

Sen sonsuz ebedi yolculuğuna gitddin Allah mekanını cennet eylesin biliyorumki geri dönmeyeceksin ama sen benim kalbimde sol yanımda herzaman var olacaksın herzaman benimle yaşayacaksın canım ANNEM hani bir fırtınalı günde babam aramıştı. Nasılsın kızım dedi iyiyim BABA sen nasılsın dedim ardından içimden bişler koptu ANNEM nasıl baba dedim iyi kızım bıraz rahatsız neyi var babacım dedim hasta dedi ben öyle korktum öyle korktumki elim ayağım titremeye başlamıştı ve BABAM bunu anlamıştı...
Kızım korkma bişe yok desede babam ben inanmamıştım.o gün çok kötü olmuştum duramıyordum çıkıp gitmeye o an için imkanımda yoktu ama bişler yapıp bir hal yoluna koyup o gün yanına gelmek için yola çıktım ama içim içime sığmıyor annemi biran önce görmek iztıyorum 6 saat sonunda anneme kavuştum.

ANNEM sesiz sakin bir şekilde yatmıştı uyuyor sandım uyandırmadımrahatlamıştır uyusun dedim oysa annem felç olmuş ne konuşabiliyor ne yürüyebiliyordu. annemde ben üzülmeyeyim diye birkaç saat sırtı dönük gözleri kapalı uyuyor gibi gözüküyordu sonra babam işaretlerle anlatmaya çalıştı anladımki annem konuşamıyor yürüyemiyor yüzünü bana dönerse ben herşeyi farkedecem ve üzülecem diye o hasta halinde bile bizleri evlatlarını düşünüyordu canım ANNEM. Olsun dedim ALLAH` ıma şükürler olsunki annem yaşıyordu hayatdaydı . Artık annemde anlamıştı öğrendiğimi yavaş yavaş bana döndü ve gözlerinden yaşlar yağmur gibi akıyordu ama bişe anlatamıyor sadece sadece gözlerimin içine bakarak gözlerinden bulgur bulgur akıtıyordu.
Babam götürmüştü doktora ama içim rahat etmedi yine götürdük ve annemin yanında bir süre kaldıktan sonra evime döndüm birgün bir telefon EYVAHHHH dedim anneme bişe oldu ama telefondaki ses babamın sesi sevinçliydi kızım annen konuşabiliyor adımlarını atabiliyor dedi dünyalar benim olmuştusevinmiştim dualar edip sadakalar vermiştim şekerler alıp yoldan geçen mahallede oyun oynayan çocuklara dağıtmıştım.
ANNEM azda olsa iyileşmişti derdini anlatabiliyor utanarak sıkılarak bizle beraber bazı ihtiyaçlarını şimdi kendi tek baiına yapabiliyordu malesef annemin ve bizlerin sevinci 3 ay sürdü 3 ay sonra annemin bütün bedeni tutmaz hale gelmiti tamamen yatağa bağımlı olmuştu gözümüzün içine bakıp gözünü kapatıp açarak ewet hayır diye cevap veriyordu bize yine şükür yine şükür yaradana binlerce şükrolsunki karşımızda evimizin içinde varlığı bize yetiyordu. Ytağında bile bize işaretlerle evi boyayın temizleyin gibisinden bazı şeyleri anlatabiliyordu biz onları yaptğımızda mutlu oluyordu ve aradan 4 ay yine geçti birgün sabah ezan vakti bir telafon gelir bana endişeyle açarım telafonu ve işte o an ANNEN VEFAT ETDDİ yıkıldım kahroldum annemi kaybetmiştm en degerli varlığımı canımı ciğerimi herşeyimi o gün oraya gitmek için yollar tükenmek bilmemişti benim için yollara bakıyorum bakıyorum neden bitmiyor ve sonunda o yollarda bitddi ve eve indiğimde ANNEM yoktu ebedi yolculuğuna ugurlanmıştı.VE annemin ölmesiyle bizim ailemiz darmadğın olmuştu babam bir tuhaflaştı kardeşler öyle şuan ailece kpouk haldeyiz birgün gün gelecek bu dünyada kopsakta ebedi yerimize gitddğimizde orda kavuşacağız . ANNEM SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM SENİN VARLIĞINLA HERŞEY GÜZELMİŞ SENİN GİDİŞİN HERŞEYİ SENLE GÖTÜRMÜŞ.

ARKADAŞLAR HEP BÖYLE BİŞE YAZMAK İSTAMİŞİMDİR AMA ANNEM AKLAIMA GELİNCE HİÇ DAYANAMIYORUM BU GÜN NERDEN GELDİYSE BİR CESARET GELDİ KENDİMİ TOPLADIM İÇİMDEKİLERİ YAZMAYA ÇALIŞTIM ÇOK DAHA ÇOK İÇİMDEKİLER AMA YAZAMIYORUM YAZDIÇA KENDİMDEN GEÇİYORUM AMA BÖYLE KÜÇÜK BİR YAZIYLA AZDA OLSA İÇİMİ DÖKTÜM KUSURUM OLDUYSA AF OLA...

NİGAR AKSOY KARTANESİ44