Bütün bu yazdıklarımı unut…Kaleme alınmış son veda bu…Resimler tozlandı yapraklar sarardı,yazken sonbahara gebe kaldım ben artık…Bu kadar mı büyümüşsün gözümde?Ve bu kadar mı hiçmişsin meğer…Artık sana son bir sözüm var;yüreğimden yüreğine gönderiyorum seni…Sadece kendini sevebilmen için…Bende artık bir sen daha kalmasın…Seni benim gibi seven biri çıkmayacak bir daha karşına,en azından bundan emin bir şekilde yalnızlığa yol alıyorum…Son bir gözyaşı akacak ölüm gelecek son defa aklıma…Ve perde kapanacak…Sen artık başka bir gemidesin,ben başka bir gemide…Hiçbir zaman “biz!”olamamışız meğer…Kendimi kandırmışım seni severken…

Sen çok ayrı bir yerdesin,senin yüreğin çok ayrı nedenlerde sıralanmış…Benim yüreğim sadece sevmekle hükümlü…Şimdi hoşça kal,bu kez gerçekten hak ettiğin yer de kal…Seni sevmiştim ben…Hiç ummadığın kadar çok,umduğundan daha daha çok…Hoşça kal ve hep uzakta kal artık…Hiç yaklaşma,hiç yakınlaşma…Eller alsın seni sevda yerine,eller baksın gözlerine aşk diye…Bu yüreğim sancılar ortasında şimdi ama;biliyorum ki yeniden gülecek…

Hep böyle çaresizce bekleşip kendine kahretmeyecek…Umutlar gülecek bir gün bana,sancılarım çok fazla ama…Umutlar yeniden selam edecekler bir gün bana…Ben sadece seni sevdim…Ölümüne sevdim…Kara sayfalarda harcadın benliğimi…Sevmekten başka hiçbir şey yapmamıştım ben…Yüreğim;artık onu unut…Tos pembelerde bir yer beğen kendine…Ne büyük fedakarlıklarla ona gitmiştin oysaki…Onun hiçbir şeyiymişsin… Kalbim;kendini çıkmazlardan ayır…Sen çok ayrı bir yerdesin,o çok ayrı…Ama bu kez azat et kendini ve de kendi kalbini…Bir peri masalıydı sona erdi şimdi,kitap kapandı…Bitmesini hiç istemezdim oysa,bir daha okunmayacak olan,bir daha tekrar edilmeyecek olan bir peri masalı bu…Ömrümden ömür gitti,canımdan canım…Sancılarımla baş başa artık yalnızlığa aşık,deli bir nöbetteyim,sakın gelme aklıma,yüreğime yerleşmeye çalışma…Umutlarım ölü bir sevdada kahrolmuş,buz tutmuşken sakın çıkma karşıma…

Sen kendine emanet,ben bana…İçimdeki hüsranlı perde elbet bir gün kapanacak…Kendini göremedin hiç,yazık olacak demiştim,bak işte oldu sonunda…

Dilara AKSOY