SON BAKIŞ VE SON DOKUNUŞ...

• 14 Temmuz 2009 Salı 22:21:30

SON BAKIŞ VE SON DOKUNUŞTU BU. GÖZLERİNE BAKTIM SON KEZ HAYALİMDE ÇİZDİĞİM. KENDİ YANSIMAMI GÖRDÜM YİNE... BU SEFER DAHA Bİ FARKLIYDI GÖZLERİNDEKİ BEN YANSIMASI...GÜLMÜYORDU GÖZLERİM SADECE AĞLIYORDU YAŞANANLARA. DAYANAMAYIP TÜM BİRİKMİŞLERE SALIVERMİŞTİ DAMLALARI VE İŞTE O AN...

Kapatıp eski acıları yeni bir başlangıç yapmak için kalkmıştı 3 aydır kendini kapattığı odasındaki çökmüş yatağından.Yatağı da vücudu gibi kaldıramamıştı çektiği sıkıntıları taşımaya.Çöküvermişti işte birden ve devam ediyordu daha da çökmeye ama o kararlıydı artık yeterdi bu kadar sıkıntı bu kadar yalnızlık.
Hayata sıfırdan başlamak ne kadar zorlamıştı onu, belki de daha da yıpratmıştı ama dediğim gibi kararlıydı.Uzun sürse de hayata yeniden tutunması başarmıştı bunu.Kapatmıştı yüreğinde ki aşk acısını ve bu acı yüzünden ailesiyle yaşadığı tüm sıkıntıları.Aşk sebebiyetine ölen tüm yüreklilerin tersine başarıyordu, atıyordu hayatın yalnızlığını üstünden... Ve korktuğu ama eksikliğini tüm zerresinde hissettiği aşk yeniden çıkmıştı karşısına.İstemiyordu aslında.daha yeni tutunmuşken hayata, tekrar dalının kopmasından korkuyordu ve korktuğu kadar da istiyordu.Aslında şu hayata sıfırdan başlamaya karar verdiği günden bu yana geçen bir senede karşısına çok çıkmıştı yüreğine girmeye çalışan, aşkın tanımını bilmeyen insanlar.Onlara hayır dediği gibi buna da hayır diyemiyordu.Ve karar verdi, yüreğine söz geçiremediğini anlayınca alıp karşısına yaşadıkları anlatıp aşkın tanımını ona yapmaya.
İlk bakıştı ve ilk dokunuştu o.Gözlerine bakmıştı ilk kez ve o an kendisini görmüştü inanamıyordu kendi yansımasına.Gülüyordu gözbebekleri yüreği fırlayacak gibiydi.Sevdiğim diyecek ti ona.Sevdiğim, sevgilim,ömrüm... Ne de uzun olmuştu bunu söylemeyeli...Ve her şey o an başlamıştı...30 Ocak ilk bakış...31 Ocak ilk tutunuş...
O günden buyana ne acılar, ne sıkıntılar atlatmışlardı kısacık zaman içinde ve kız seviniyordu bunlara çünkü gerçek aşk buydu.Yaşanan tüm sıkıntılara rağmen bir arada olabilmek, gülebilmek,yüreğinin en derin noktasında bile hissedebilmek mutluluğu,tutunca elini, dudaklarına anlamsız bir gülümseme düşmesi ve koyunca başını onun göğsüne güvenli ve huzurlu hissedebilmen kendini,yolda yürürken kapatıp gözlerini karşına çıkabilecek tüm belalara rağmen ona sarılıp yürüyebilmek...İşte tüm bunlar yaşanmıştı kızın hayatında, tüm bunları o yaşamıştı.
Hayatta uzun süre gülememişti ve bu aşkı yaşarken de ailesi, okulu ve arkadaşlarından yüzü gülemiyordu yine... Çektiği acıları ne kadar paylaşsa da sevdiğiyle ve ne kadar yüreklendirilse de sevdiği tarafından bir sorun vardı anlam veremediği... Ne kadar sabırlı olup alttan almaya çalışsa da son 1haftadır yaşananlara, üzülüyordu için için. Sevdiğinin ona zaman ayıramaması korkularını farketmeden tetiklemeye başlamıştı... Anlıyordu artık.Bu aşkın içine gurur, inat ve ben duygusu girmişti gizlice hiç istenmese de...
Ve son ilgisizlik yaşanınca , çıkıvermişti ruhunun derinliklerine attığı korkular ve korkuların getirdiği yaşlar...
SON BAKIŞ VE SON DOKUNUŞTU BU. GÖZLERİNE BAKTIM SON KEZ HAYALİMDE ÇİZDİĞİM. KENDİ YANSIMAMI GÖRDÜM YİNE... BU SEFER DAHA Bİ FARKLIYDI GÖZLERİNDEKİ BEN YANSIMASI...GÜLMÜYORDU GÖZLERİM SADECE AĞLIYORDU YAŞANANLARA. DAYANAMAYIP TÜM BİRİKMİŞLERE SALIVERMİŞTİ DAMLALARI VE İŞTE O AN BİTMİŞTİM BEN.RUHUM SESSİZCE GİDİYORDU SON NEFESTİ BU ALDIĞIM. DAHA VEREMEMİŞTİM CİĞERLERİME DOLAN HÜZÜN DOLU O HAVAYI.ANLAMIŞTIM DÜĞÜMLENMİŞTİ BOĞAZIMDA KALBİMDEN TAŞAN SEVDAM.HİÇ BİLMEZDİM BİRGÜN İÇİMDE BÜYÜTTÜĞÜM SEVDAMIN YÜREĞİMDEN TAŞIP BOĞAZIMDA DÜĞÜMLENECEĞİNİ VE HİÇ DÜŞÜNMEZDİM BU DÜĞÜMÜN O KADAR SIKINTI YAŞAMAMA RAĞMEN HAYATIN BAŞARAMADIĞI ŞEYİ BİR ÇIRPI DA YAPABİLECEĞİNİ... ÜZERİMDE SIKINTILARIM YOK ŞİMDİ BİR YIĞIN TOPRAK PARÇASINDAN BAŞKA BİRŞEY KOYMADILAR YANIMA .İZİN VERMEDİLER NE SIKINTILARIMI NE DE AŞKIMI YANIMDA ALMAMA...
AMA BİZLER AŞK SEBEBİYETİNE ÖLEN YÜREKLİLERİZ...