ELLERİM VE ELLERİN

• 14 Temmuz 2009 Salı 03:57:27

Ellerin uzaktı benim için. Tam benim ellerim sana yaklaşmayı düşünürken, birisinin eli değdi ellerine. Tanımadığım eller. Sonra gittiler ve ben geldim tekrar. Benim ellerim geldi senin ellerinin yanına. Hep yanında gezdiler. Biliyorsun sende, uzun uzun konuşmalarda, uzun yürüyüşlerde hep yan yanaydı onlar. Dokunamadılar birbirlerine ama benim ellerim hep seninkileri özledi. Yanlışlıkla değmeye çalıştı hep. Çantanı taşırken, poşetleri verirken temas ettiler birbirlerine. Düşünmekten yaklaşmaya geçerken yine gittiler uzaklara. Değemeden ellerine, dokunamadan yine uzaklardaydılar işte. Vazgeçtim dokunmaktan, sadece yine yanımda ol dedim ama olmadı. Ve şimdi yine benim dokunamadığım ellerine başka eller dokunuyor. Üstelik benim tanıdığım eller. Arkadaşlarımdan birisinin elleri. Olur da eğer o eller de giderse artık benim ellerim yok. Gelemem bu sefer yanıma. Çünkü el değil bu sefer yanındaki arkadaşım. Senin ellerin yandı artık bilinçaltımda arkadaşımın elleri değdikten sonra bu akşam.

Saçların sarı değil senin. Siyah belki hatta beyaz, renksiz. Güneş artık sahiplenmiyor seni. Başkasının olan seni güneş istemiyor artık. Sen benim arkadaşımınsın. Denemeye çalıştığımız ölü ilişkimizden sonra sürekli sana seni çok seviyorum, aşığım sana diyen benin arkadaşı artık senin sevgilin. Nasıl yaptın bunu bana. Her gün gördüğüm birisi senin sevgilin. Her gün gördüğüm birisi senin sevgilinin babası. Her gün aynada baktığım kişi senin sevgilinin arkadaşı. Sana yıllardır âşık olan ben senin sevgilinin arkadaşı.

Gözlerin mavi değil senin. Kahverengi artık. Sıradan, normal insanlar gibi. En çok istediğim gözlerin yok benim dünyamda ya da öyle sanıyorum. Gökyüzüne bakamıyorum dua ediyorum hava kararsın gitsin bu mavilik diye. Yaşamayı hatırlatan sen, yaşamayı unutturdun bana. Seni betimlemek için kullandığım kelimeler kaldı yanımda. Sen arkadaşımın yanındayken. Rapunzel kaldı, papatyalar kaldı, gözleri intihar mavi kaldı, o an kaldı sen arkadaşımın yanındayken.

Dedim ya sana en son gün, hani bir başkası olunca ne olacak benim halim diye? O zaman demiştin ya bana; “Ben kimseyle yapamam, olmaz kimse diye” onu hatırladım şimdi. Sen yalan söylemeyeceğine göre; benim arkadaşım kimse değil ki ya. Niye öyle düşünüyorsun ya da niye benim arkadaşımın yanındasın?

Gideceğim artık. Senin gitmene alışırdım belki, sensizliğe bir derece. Yalnızlığa, amaçsızlığa belki ama seni başkasının yanında görmeye asla. Hele de arkadaşımın yanında…