İnsan yaşamı boyunca çok şeyler yaşar,acısı ile tatlısı ile ama yürekten çıkıp gitmeyen biri, her an onunla yatıp onunla kalkarsın yaşadığın hayatın negatif taraflarıdır.pozitif tarafları neşe ve huzur verdiğinden yürek burkulmaz hiç bir zaman, ne zamanki acı yüzünü görürsün işte o zaman içinden sessizce bir feryatlar gelir kimsenin duymadığı bilmediği......
Yüzündeki ifadelerle içindeki ifadelerin bir birleri ile yüzleştiğinde,dilinin tutulup konuşamadığın da, sorulan sorulara arayıpta cevap veremediğinde,bir fırtınanın amansızca estiğinde sessizce fısıldarken sadece senin hissetiğinde yüreğinde esen sessiz çığlıklar başlar.o küçücek yüreğin göğüs kafesine sığmadığını anlarsın....boğazına düğümlenen yutkunmakta zorluklar yaşadığında hissedersin sevginin ne kadar büyük ne kadar vazgeçilmez olduğunu...ayrılığın yokluğun seni senden alıp gittiğini....
İnsanlardan kaçıp yalnızlıkları seçtiğinde....konuşmak yerine susmayı yeğlediğinde...ismini duyduğunda yüreğinin yerinden fırlayacağını hissetiğinde, neden,nasıl,niçin gibi cevapsız kalan sorularla yüzleştiğinde kükremiş bir deniz gibi içinde kıyametler koparan sessiz çığlıklara dayanamaz olursun....
Kendini zorlarsın gözlerinde yaşların akmaması için...sıkarsın kendini ağlayamazsın. gerilirsin,duramaz olursun yerinde...her derin nefes aldığında ateş yalımı çıkar adeta...oksijensiz kalan yüreğin,oksijeni bol olan bir yerler ararsın....kafanı bir sağa bir sola sallarsın neden diye ama içinde sessiz çığlıklara engel olamazsın..bir kere yürek yara almış iyi olması mümkün değil...unuttuğunu zannedersin,iyi aramıyor beni oda unutmuş beni en iyisi unutmak dersin kendi kendine,onu anlatan bir şarkı,bir şiir gelir kulağına farkında olmadan irkilirsin,mırıldanırsın kendi kendine,değişir gözlerindeki fer, asılır yüzün ritmik bir hareketle,deriiin bir nefes almak istersin gırtlağına geldiğinde tıkanır alamazsın,kesilir soluğun soluksuz kalırsın bir an...hala unutmadığını anlarsın o zaman..yeniden başlar içindeki sessiz çığlıklar dindiremezsin...giden mi suçlu kalan mı bilemezsin.
Geri dönmek istersin dönemezsin cesaret ister güç ister...dönsen ne olur eskisi gibi olur mu diye...kalan halbuki seni bıraktığın gibi kalmaktadır...çünkü terk eden sen..ayrılığı isteyen sen...arada bunca zaman geçmesine rağmen sormadın bir gün olsun halini bile,kim bilir belkide doğrusun yaptığını düşünüyorsun kendince ama mantığınla yüreğin paylaşılması zor olan bir varlık gibi savaşıp durmakta olduğu bir halde....hangisi haklı hangisi haksız bir karar veremeden bekleyip duruyorsun...imkansızdı belki görünüşe göre,imkansız değildi aslında zordu.kolay değil dikenli yollarda yalın ayak yürümek,kolay değildi aşılması güç olan dağları aşmak ama imkansız değil...belki de kolay olanı seçmiştin,bir süre acı çeker unutur giderim diye,belkide daha zoru seçtin..şimdi içindeki sessiz çığlıklarla savaşıp durusun...giden de anlamış değil kalanda..içlerindeki sessiz çığlıkları
Bu bir sevdanın acısı yanında bir annenin,bir babanın,bir kardeşin ayrılığında da yüreklerde eksik olmayan sessiz çığlıklardır...susmak her ne kadar erdemlilik olsada,bir söz söylemekte bir o kadar erdemliliktir.öyle ise suskunluk sessiz çığlık olmaktan geri kalmayacaktır...05.07.2009
Küçük Ali Yıldırım /