Bir fotoğraf ne kadar gerçektir?
Çekilip bakıldıktan sonra bizi ne kadar yansıtabilir bir fotoğraf?
O tasavvuru bile edilemeyecek ruh halimizi nasıl anlatır?
Birkaç rengin bir araya gelerek oluşturduğu kompozisyon, bakana kendisini nasıl ifade eder?
Fotoğraftakini ne kadar anlayabilir; binlerce cümlede kursan anlamak istemeyen insanoğlu…
Hayatı, ağacı, çiçeği, böceği, insanı nasıl ifade eder?
Durağanlıktan başka bir şey ifade etmemesine karşın, nasıl hayatın deviniminden bahseder? Yaşananlar ‘nedir, ne değildir’ izahı nasıl yapılır?
İzahatı oldukça zor olan karanlık nasıl tasvir edilir?
Mutluluğu, kini, aşkı, heyecanı, çaresizliği, karamsarlığı, umudu, sevgiyi nasıl yansıtır?
Yansıtırsa ne kadar anlar fotoğrafa bakan?
Ne kadar paylaşılabilir acılarımızı?
Ne kadar dönülüne bilinir o günlere? Dönülme imkânı var mıdır hatta?
Hülasa…
Yoktur aslında…
İşte bu yüzden fotoğraf gerçektir.
Gerçekliği yaşanmış olmasıdır…
Gerçekliği geri dönülme imkânı olmamasıdır…
Gerçekliği milyonlarca yaşanmış hikâyenin kanıtı olmasıdır…

Taner YAPKU
10 Temmuz 2009 Cuma