Hayatta bazen kaybedersin hatta bir çok kez ... Ama en büyük yenilgi gözlerinden yaşların akmaması için dudaklarını ıssırdığın zamandır. Şarkılar çalar kulaklarında her bir söz anlamsız gelmeye başlar taa ki o söz seni bulana kadar,bu söz bazen seni seviyorum bazen hoşçakal bazen ihanettir. Kulaklarımda şimdi hoşcakal esintilerini duyuyorum ... Sanki bir diktatörün ülkesini kaybetmesi gibi acı veriyor bu bana yıllarca acı verdiği milletini kana buladığı toprağını kaybeden bir diktatörün gözyaşları gibi anlamsız gözükse de bu hatalar için ağlamaya başlarsın... Aşkı diktatörlük sanıp oynadığımız sürece hepimiz ağlamaya mecbur kalacağız ... Sorumlu olan ne çevrendeki insanlardır ne yırtık bir et parçası ne mesafeler ne başkasına adanmış bir beden ne de para sorumlu olan geçmişin ya da bugünün değerini bilmemektir ve hayat bize gerçek yüzü ile merhaba der... Anlamsız bir o kadar da anlamlı yaşlar yanaklarımızdan süzüldüğü an ise her şey için çok geçtir...