Hayatı hep daha çok boş vermiş göründüm,
Daha çok alay ettim hayatla. gülerken ağladım ağlarken güldüm,
cesur göründüğüm anlarda. korkudan oluyordum, korktuğum anlardaysa,
hep cesur oldum.
Sarılmadım kimseye hiç kimsede sarılmadı bana.
Delice sevmek istedim, belki içimdeki acıyı çıkarırım diye.
Oysa her şey önemsizdi, yada hep öyle sandılar..
Ama hep yanıldılar,öyle değildimki kimsenin bilmediği biriydim.
Yeri geldiğinde sustuğumda bile konuşan,
konuşurken susan biriydim..
Çoğu kez aklımdan geçenleri söyleyemedim,
ama hep izledim oyunları müdahale etmeden.
Beyaz dediğimde, siyah anlaşıldı siyahıysa beyaz anladılar.
Çekip gitmeyi kaç kez denedim,
bir yabancı olmayı ne çok istedim..
Kimseyi kırmadan incitmeden ama hep kırılan incinen biri olarak,
çekip gitmek istedim..
Sustum defalarca sustum belkide söylenecek çok şey varken,
sustum hemde hiç şikayet etmeden..

Kapanan kapıları çaldım, yanlız kaldim.
Artık yosun tutmuş yüreğimi ağlıyarakta olsa,
bir kenara bırakıyorum.
Çünkü ne anlata bildim ne anlaya bildiler..!!

Gül özcanlı