Birbirine Küsen Atlar Korosu

• 4 Temmuz 2009 Cumartesi 22:48:18

Ürkek ürkek gülermiş.
Başını boynundan kırıp yavaşça gezdirirmiş gözlerini.
Mahcup, naif, kırık..

Uzak diyarlda adını hep duyduğumuz başba başka çocuklar yaşar. Titrek elleri hiçbir şeye ermeyen, ürkek ve yalnız çocuklar bunlar. O kadar yoksullar ki saçları şampuan bile kokmaz.

Bu gece yazdıklarını silme küçük kız.
Üvey baban eve elin boş döndün diye kızarsa korkma, onun hakkından ben gelirim.
Ama lütfen sen yaz, korkmadan yaz.
Kirlenmemiş düşlerinden bir çağlayan dök beylik lakırdıların üstüne.
Bu gece ömrünün en farklı gecesi olacak diye söz veremem sana, ama yanında kalabilirim. İlgin gelirse seni şımartabilir, şımarmışlıklarına göz yumabilirim.
Diyarındaki çocuklara dair ne varsa yaz, lütfen.
Öyle güzel yaz ki, sanatsal bir film izledikten sonra gibi susakalalım.
Korkularından ve ümitsizliklerinden söz et.
Emir kiplerime gücenme, yalvarırım bana benzeme.

Kanatlarımdan biri birkaç ay önce mahallenin yaramaz çocukları tarafından koparıldı. Narkoz yemeden acı çekmek ne kötü. Sığınabilecek hiç kimyasalım yoktu. Ben de eve gelince ağladım. O gece çok ağladım, ertesi gün de. Sonraki günlerde biraz azaldı, ama eksik kanatlı halim canımı sıkmaya başladı. Sonra öfkelendim. Her geçen gün biraz daha.. Dünyanın bütün dillerinde öfkelendim.
Az önce yeni bir oyun buldum ve küplerle savaşmasını öğrendim.

Önce insanlarla savaşmasını öğrenmelisin küçük kız.
Göreceksin, küplere karşı daha başarılı olacaksın o zaman. Suyu sevmelisin. Dinginlik nasıl olur anlarsın. Ağaç altlarından uzaklaş biraz, hem belki yıldırım filan düşer, bilemezsin. Gökyüzüne bakıp bakıp durma, bulutları kendi hallerine bırak. Tavşanmış, ayıymış; onlar küçük arkadaşlarının kalsın.
Rica ederim emir kiplerime gücenme ve ne olur bana benzeme.
Konuşmak istediğinde konuş. İnsanları küçümsersen bir gün konuşacak duvar dahi bulamazsın.
Abarttım, ama sen yine de bana benzeme, insanları da küçümseme.

Ama kalbimin kırıkları diye bir şarkı yazdım ve bununla dolaşmayı çok seviyorum. Kalabalık caddelerde düğmeme basıp bunu mırıldanıyorum. Herkes bana bakıyor. İnanamayıp dönüp tekrar bakıyorlar. Daha önce çok az insanlar göz teması kurdum, bu beni mutlu ediyor. Ve buna sığınmayı seviyorum. Bir yanım da eksik kalmış bir ilgisizlik var, azıcık ilgi görsem hemen şımarıyorum.

Aferin!
Bir gün o kalabalık caddelerde yürürken insanların gözbebeklerine doğru öyle dikkatli bakmayı öğreneceksin ki herkes senden korkacak. Ve öyle dik yürüyeceksin ki kimse yanına yaklaşamayacak. Sen yine de mağrur ol, burnundan kıl aldırmazsan bir gün gerçekten kimse burnundan kıl almaz.
Tamam şimdi küplerinle ilgilen.
Emir, kip, alınmak filan işte..

Ama ben sana benzemeyi çok sevmiştim.
Tamam.
Yarın gelip insanlara neden böyle yaptığımızı anlatalım.
Gücenmesinler.
Gücenmezler.
Kısa çizgi..
Biz koymasak da olur, yabancı değiliz.
Seni bu yüzden seviyorum.
Ben de
Kimi
Kendimi
Nasıl

Boşver.