KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 706 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
SÖZÜM YOK !
Bu ülkede kime söyleyecek, hangi söz kaldı ?
Yazmanın, konuşmanın bu saatten sonra kime ne faydası olur ? Ülkemiz ve insanlığımız geleceği noktaya varmış artık . Buradan sonrası yok.
Bakın orada yatan adam / ölü , emekli bir doktormuş. Nerede hayat verdiği insanlar ?
Bunu mu hak ediyor o ? Bütün suçu bu ülkeye hizmet etmek mi ?
Neyse ; niye konuşuyorum ki ben ....
YORUMLAR
Büyük abimiz amerika'nın ve diğer avrupalı dost küçük (!) kardeşlerimizin uzun vadeli planları; içerdeki sevgili (!) yönetici büyüklerimizin (!) yardımlarıyla geldiğimiz nokta değil mi bu ?
Bu güzel ülkede yitirilen , yok edilen kavramları , hasletlerimizi düşünsenize ..Ben bir kaçını hatırlatmaya çalışayım
( hatırlayamayacağımız kadar eskilerde kalmadıysa eğer..)
mahalle,
komşuluk,
aile,
büyüklere saygı, küçüklere sevgi,
dostluk,
arkadaşlık,
güzel Türkçe'miz,
vs.vs .
Böyle olunca da böyle oluyor ne yazık ki ..
bana ne yahu ; ben güneşlenirim, girerim denizime .. :((
fihaha tarafından 1/8/2010 7:31:46 PM zamanında düzenlenmiştir.
Fikret bey,Yazınızı okudum ,inanınki çok üzüldüm.Hani,halk arasında bir söz vardır, (Öküzün trene bakası )gibi.İşde ,ben de aynen öyle oldum ama,resme bakarken değil,yorum sayfasına baka kaldım.Yok...yazabileceğim hiç bir şey yok...
Yuh bize!.. demekten başka birşey gelmiyor elimden.
Duyarlı yüreğinize saygılar
Artık insanlar duygularını kaybetmiş te ondan Fikret bey. Her şey maddiyatçılaşmış. Kimse kimseyi menfaati dışına selam vermiyor, vefat eden birine mi saygı gösterecekler. Yaıl insanlığımızı kaybetmişiz haberimiz yok.
Malesef Fikret bey...
Çocukken ölümüne sebep olduğum kedi gözümün önünden hiç gitmezken...
Daha yeni kaybettiğim çok sevdiğim şair kardeşimin acısı gün geçtikçe alev almakta iken...
Bundan yıllar önce metroda suç üstü yakaladığım cep faresiyle tartışırken madur kişinin bana destek olacağını tahmin ederek epey efelenmiştim.Bir vagon insandan çıt çıkmayınca vicdanların körleşmekte olduğunu o vakit anladım.Kötü tecrübeden sonra ne mi oldu ? Yanımda cinayet işlense dönüp bakmayacağım dedim o sinirle. Öyle mi oldu ? Hayır...Çünkü insanlığımı öldürmek ölmekti benim için.
Fotoğrafa gelecek olursak; Ateşin düştüğü yer farklı, güneşin yaktığı yer farklı yanıyor.
Üzücü...Hem de çok.
