Bir Masala İnandım Ben

• 2 Temmuz 2009 Perşembe 18:12:29

BİR MASALA İNANDIM BEN

Sayısız cepten oluşan bir elbiseyle uyandım bugüne.İlk işim günaydın demek oldu doğan güneşe ve gün sonunda tıka basa doldurmuş olacağım ceplerimden ilkine biraz güneş ışığı koydum.Sanki yanımdaymışsın ve bana sıcacık sarılmışsın gibi ısındı vücudumdaki her hücre ve hatta ruhum ısındı.Hem öyle bir ısındı ki sanki güneş üşüdü.

Bir başka cebime umut koydum bugüne dair.Her seni seviyorum dedikten sonra o çilek dudaklarından bana hitaben söylenmiş bir seni seviyorum duymayı ettiğim umut gibi.Sanki umut denen bu iksirde biraz adrenalin var.Ne bileyim sanki heyecanlandırıyor biraz beni.Güne heyecanla başlamak lazım sanırım,günün getireceklerine duyduğun merakla karıştırılmış birazcık heyecan güzel bir kokteyl oluyor ve sabah kahvaltısında gözlerine benzeyen zeytinle,rengi tenine benzeyen beyaz peynire eşlik ediyor o müthiş aromasıyla.

Sonra sokağa atıyorum kendimi hem de tam o renk cümbüşünün içine.Rengarenk insanlar,bembeyaz umutlar,iç karartan simsiyah umutsuzluklar,masmavi aşklar,kıpkırmızı tutkular,pembe hayaller,sapsarı hüzünler,turuncu neşe,bir ressamın paletinden tuvale yapışmaya hazırlar hepsi de,günümü sana boyamak için.Ve bende her renkten bir parça koyuyorum ceplerimden birine.

Öyle yorulmuşum ki,dinlenmek için oturuyorum yemyeşil bir parkta hiç de yapay durmayan bir banka.Derin bir karbondioksit bulutunu koyuveriyorum atmosfere,ağaçlara minnet ederek.Sonra yemyeşil bir yaprak koyuyorum ceplerimden herhangi birine bu minnettarlığın bir kanıtı olarak.Sarı değil yeşil bir yaprak ne de olsa ceplerimden birinde hala sıcaklığını hissettiğim bir umut var değil mi?

Derin bir nefes alıyorum sonra ne kadar azot,ne kadar oksijen,ne kadar bilmem ne hiç umurumda değil,önemli olan seninle aynı havayı solumak değil mi?Kimin umurunda ki kimya.Ama her ihtimale karşı biraz da nefes koyuyorum ceplerimden birine,sen bensiz nefes alırsın belki ama ben sensiz alamazsam diye.

Öyle huzurluyum ki bugün ama akşam oluyor yavaş yavaş.Güneş mesaisini bitirmek üzere sanırım,hava kararıyor.Biraz daha zamanım olsaydı keşke,bugün biraz daha uzun olsaydı derken aklıma geliyor,hemen biraz zaman koyuyorum ceplerimden birine.Sen zamana bırakalım dediğinden beri, sonsuz bir saygı duyuyorum zamana.Nasıl duymayayım,beni tekrar sevebilme ihtimalini elinde bulunduran bir kavram değimli neticede.Evet evet,zaman da olmalı gün sonunda ceplerimde.

Cebimdeki zamanı kullanmak için daha erken olduğunu düşündüğümden sanırım, gece olmaya başladı.Sabırsız yıldızlar her geceki yerlerini almaya başladılar,ay gösterdi yüzünü, ağustos böcekleri ötmeye başladı temmuza inat.Hemen bir yıldız koydum ceplerime,aydan da bir parça kopardım.Gecenin,her yargılandığında gösterebileceği tek şahitlerdi onlar ne de olsa.

Evet bir masala inandım ben,ceplerim tıka basa dolu ama bir cebim hala boş aşkım ve hala senin için yer var saçının teli,gözlerinin feri için,senin için aşkım senin için…

Ufuk BAYSAL 01.07.2009