2 TEMMUZ UTANÇ GÜNÜ

• 2 Temmuz 2009 Perşembe 13:08:22

“Ben ....... ...........” ..
Başlangıç cümlemi değiştirme kararı aldım. Bu utancın karşısında olabilmenin insan olmak için yeterli olduğunu düşünüyorum...Bu utanç gününü lanetlemek için can taşımak - cana canı yaratana saygı duymak yeterlidir .._
Sadece bir kesimin , şairlerin düşünürlerin değil doğmuş ve doğacak hepimizin türkülerini kül etmek, sesini susturmak istediler ... canlara can suyu olan ozanlardan korktular ...Bugün “incinsen de incitme “ diyen gönül insanlarının değil insan olanın tepkisi dillenmeli ..
Ortaçağ’da Avrupa’da yakılan insanları ateşe verenler inançsızlardı. Oysa inanç adına yaptıklarını savlıyorlardı.
İnanç sevgidir bütün dinlerde. İnanç yaşatır. İnanç ALLAH aşkıdır. Kulu sevmeden, canı yaratan sevilemez...Allah’a varan yol önce kulunu - canları sevmekle başlar...
ELLERİNDE SAZ,DİLİNDE TÜRKÜLERDEN BAŞKA BİR ŞEY OLMAYAN İNSANLARI TEHDİT OLARAK GÖRMEK NE BÜYÜK BİR KORKUDUR YAKANLAR İÇİN...

İNANCIN GÜCÜ BAŞKA SÖYLEMLERE TAHAMÜLÜ BERABERİNDE GETİRİR

2 Temmuz’da yapılanları utançla hatırlıyorum.
2 Temmuz kara lekedir.
İnancını,düşüncesini ifade biçimi farklı diye insanları yakmaya itenleri,yakanları aslında kendilerini var eden yaradana isyan etmek gibi,onun yerine kendilerini koyarak şirk koşmak gibi küfrün içine girmeleri ne büyük bir çelişki

Hitler’in yahudileri yakmasından farkı ne?Irkçılık sadece farklı kökten gelene karşı tahammülsüzlük değil ki.
AŞK..İLAHİ AŞK..ALLAH AŞKI’na varan yol yaradılmışı sevmekten geçer.
"GEL GÖR BENİ AŞK NEYLEDİ"diyen Yunus’un AŞKI...

AŞK’a yürüyelim, şirke değil..( 2009 tarihli yazım)