KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1192 Okunma
- 14 Yorum
- 0 Beğeni
HAYATIMIZDAKİ VİRÜS
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Hep telâş; hep bir şeylere yetişme telâşı. Bir zamansızlık içinde koşturuyoruz. Fastfood bir dünyayı yaşamaya çalışırken, hangi değerimiz ’in’, hangi değerimiz ’out’ oldu? Nerede kaldı dostluk değerlerimiz; akşam sohbetlerimiz? Dostlarla yenilen bir yemek, içilen bir kadeh içki, paylaşılan sıkıntılar nerelere saklandı? Tadına doyulmaz mutfağımızın lezzetini ıskalayıp, ne zaman hamburgere teslim olduk? Neden ince belli bardaklar boyunlarını büktü kupalar karşısında? Türk kahvesinin telvesini utandırmaya çalışan makineleşmiş kahveler, kupalara balıklama dalan poşetler karşısında savaş veriyor semaverler. Bayramların, özel günlerin uzun ve güzel sözcüklerinin ’sms’lere takılı kaldığı bir dönemdeyiz. By by-ok- slm.. Sessiz harflerle kuşatılmış merhabalar, vedalar.
Hayatımız nerede bizim? Yoksa şu klavyenin altına mı saklandı? O tuşlar, bir dost yüzü gibi gülümseyebiliyor mu? Sevgiyi, hangi programın içine yükledik? Kopyalayabiliyor muyuz güneşin batışını, mehtabı, yıldızların gökyüzünde oradan oraya savruluşlarını? Hangi ’maille’ gönderiyoruz içimizdeki sevgiyi, özlemi dostlarımıza? Sığdırabilir miyiz harflerle sınırlandırılmış sayfalara tüm bunları? Hangi tuş sevgimizi ifade edebiliyor sevdiğimize? Ya öpüşmek istediğimizde; öp tuşu var mı? Doğanın her bir karesini masa üstüne hapsetmek neden? Elimizle dokunmak varken toprağa, okşamak varken çimenlerin yeşilini ve koklamak varken çiçekleri; hangi dosyamızda saklayabiliriz yağmuru, toprak kokusunu? Hayatımız kaç ’megabayt’? Yaşamak istediklerimizi geri dönüşüm kutusuna yükleyip, bir kalemde silebilmemiz mümkün mü? Anılarımızı yerleştirip, en gözümüzün değeceği yere oturttuğumuz çerçevelerin yerini tutuyor mu, dosyalarımıza istif ettiğimiz resimlerimiz?
Taş duvarlar, çok katlar arasına sıkıştırılmış insanların sıkışmış hayatları, bilgisayar tuşlarına saklanmış ilişkileri var artık. Her şey kolay. Adına yaşam dediğimiz şey bir ’kumanda’nın ucunda. Bir bilgisayarın düğmesinde, bir telefonun tuşlarında. Sanal alemin sanal insanları olduk. Sevmeye bile üşenirken sevmekten korkar olduk. Kimsenin gözlerinin içine gerçek anlamda bakamıyoruz. Ne oldu bize? Ne zaman nerede kaybettik sevmeyi, kimlere teslim ettik ruhumuzu, kimler acıttı canımızı da bu kadar acımasız olduk?
Ve benim eskici ruhum heybesinde gizledi, tadında ve efkârında takılı kalanları. Uçsuz kalemlerle soruyor şimdi ’ne oldu bize’?..
Zeynep A. Edirne
YORUMLAR
Ve benim eskici ruhum heybesinde gizledi, tadında ve efkârında takılı kalanları. Uçsuz kalemlerle soruyor şimdi ’ne oldu bize’?..
Gizlemediniz ki paylaştınız bizimle...uçlu kalemler, kalemtraşlarla açtığımız, hatta silgi kokusu, ne çok özlemler biriktiriyoruz farkında olmadan...
Güzel bir yazıydı gerçek hayatı ıskalama lüksü olanlara.
Tebrikler ve sevgilerimle...
Syn Zeynep hanım;Can evimden vurdun beni.Bu çağın bir numaralı teknoloji harikası sayılabilecek alet,çok güzel ,çok yararlı birşey ama bir o kadar da kötü,yerinde ve zamanında kullanmasını beceremezsen siğara denen illetten bile kötü alışkanlık yapıyor.Gerçekten,henüz aşısı bulunmayan ,herkezin farkına varıp da nasıl bir çözüm bulabiliriz diyemediği içten içe insanlığı kemiren bir VİRÜS...
Yazınızı ve sizi canı gönülden kutlarım
Emeğinize saygılar
GÜNÜN YAZISINI VE YAZARINI YÜREKTEN KUTLUYORUM..SEVGİLERİMLE..
candan kutlarım
duygu dolu yazınızı
ve seçkinizi.............
Değerlerimizin zamana ve teknolojiye yenik düşmüş olması bu kadar güzel anlatılamazdı herhalde..Bunu engellemek yine bizlerin elinde. Duyarlı olmalıyız..Senin gibi en azından yazıya döküp herkesle paylaşabilmeliyiz ki hep daha iyiye , daha güzele doğru ilerleyelim. Sadece yazarak değil yaşayarak da paylaşabilmeliyiz. Ancak o zaman bu virüs kendi kendini imha edecektir :)
Kutlarım.
sevgiler
Kaybolan değerler adına, günün yazısını ve yazarını kutlarım...
'' Ne oldu bize? Ne zaman nerede kaybettik sevmeyi, kimlere teslim ettik ruhumuzu, kimler acıttı canımızı da bu kadar acımasız olduk ? ''
Çok güzeldi yazı.
Günün yazısına ve yazarına yürekten tebrikler.
Ne oldu, daha daha ne olacak?
Başarınızı kutluyorum.
Modern olduk ya işte :>
Modern köleliğe modernlik diyoruz
rezilliğine de çağdaşlık
bu güzel duygu ve düşüncelerinizi bizimle paylaştığın için teşekkür ederim sevgi ve sayğılarımla
Harika yazını kutlarım...Canım benim.
Sen ve ben bu virüse yakalanmayanlardanız.Çok şükür bunu kesin biliyorum.
Seni çok seviyorum.Selam sevgi ve saygı...
Allaha emanet ol can.
Sevgili Zeynep
Hepimiz sanal bir labirentin kulvarlarında dolaşırken, yine özlediğimiz dostluk ve sevgi bahçesinde kesişmedi mi tüm yollarımız Tekirdağda?
Lütfen karamsar olma güzel kardeşim. Belki toplumun geneline baktığımızda ayırdına varmak güç oluyor, ama hala çoğunluktayız. Hala sosyal bilincimizi yitirmedik, hala o güzel günleri ( az da olsa ) yaşıyoruz.
Unutanlara bir anımsatma notu olan yazını kutlarız. Sevgiyle kal. Nur ve Ali.
Ben zamana yenilmedim, evet internete takıyorum çokça ama:
Hala Türk kahvesinden vazgeçmiş değilim.
İnce belli bardakta ,çaydanlıkta dem tutmuş çayı yudumluyorum dostlarımla.
Tencere yemeklerinden de taviz vermedim.
Güzel yazı sevgiler Zeynep
