YÜREĞİMİN SESSİZ DUASI

• 1 Temmuz 2009 Çarşamba 10:25:20

Artık sebepleri son bulsun istiyorum iç çekişlerimin,durup dururken hüzünlenmesin istiyorum gözlerim,dalıp dalıp gitmeyeyim boşluklara,geceyi kovayım gün doğsun sancılarıma istiyorum.Senin her geçen gün kapalı kapılar ardında kayboluşun son bulsun istiyorum.Ve bir tek O’na sığınıyorum.
Sana ait yaşanılmazlıkların en kuytu derinliklerinde kayboluyorum..Tehlikenin girdabında kaldım sensiz ve ne yapacağım bilinmez hallerde.Sana dair o kadar çok keşke biriktirdim ki şu kısacık zaman kavramında.Aldı başını gidiyor imkansızlıklar ve olsa güzel olurdu diyebileceklerim.Ama yok işte olmazı olduracak gücüm yok.Elimden gelen hiç bişey yok bize dair.Sana ve bana dair yapabileceğimiz hiçbir şey yok.Düştüğümüz bu imkansızlıklar ülkesinde sadece Rabbim’e sığındım.
Belkiler de tükendi ne yazık! Ne sessiz bir çığlık bu yaşadığımız..Kendimizden vazgeçtiğimiz ,kendimizi unuttuğumuz nasıl bir çıkmaz sokak bu? Çıkış yolunu bulamıyorum ,kayboldum bu büyük derdin dehlizlerinde.Öyle bir yere vardım ki dualarım suskunluğa dönüştü. İsteklerimin yerini sessiz bir kabul ediş aldı.Ben sustum Yarabbim,Sen duy yüreğimin sana açılan sessiz haykırışlarını.
Kim duyar,kim dinler,kim anlar senden başka bizi.Bir tek Sen’de bu bilinmezin sırrı,bir tek Sen ‘de huzurun anahtarı,derdin dermanı. Aç kapılarını da gülsün artık “içimin gülen yüzü”,gülsün de aydınlansın o karanlık yüzü ,aydınlansın da ferahlasın bedbaht yüreği.Çıkarıp atsın artık yüzüne taktığı bu korkunç ölüm maskesini.Zafer naraları atalım o ince hastalığa, sızıya inat.Uçurtmalar uçuralım gökyüzüne çocuklar gibi sevinçle.Sevda türküleri söyleyelim kışlarda baharı özleten.
Gülşah ÖZTÜRK