---Evet canim kardesim garibim gözlerini istanbul caddElerinde yüksek siren sesi ile yolu yarip
hastahaneye ulasmaya calisan ambulansta bir daha acilmamak üzere kapamisti...ama yüzündeki o tatli
tebessüm ruhuna eslik edip gitmemis orda kalmis ve kendisine ölmüs dahi olsa bambaska ama tarifi
imkansiz bir nur vermisti...


---Garib ölmüstü...ilk basta inanamadim, daha dogrusu inanmak bir türlü gelmedi icimden..."Sen daha
cok kücüksün, ölemezsin" ,"Abini birakip nereye gidiyorsun!, madem bizi terk edecektin neden bize
o kadar cok sey verdin...neden, neden, neden???ama garib; benim bu sorularla dolu feryadlarimi
duymuyordu artik...cünkü yasamiyordu artik...hemen kavradim tüm vucudunu kucagima aldim dayadim
basini gögsüme saclarini oksamaya onu öpmeye basladim...yarasini öperek ve oksayarak iyilestirmeye
calisiyordum...ama o kücük ama zayif bedenini terk eden ruhu simdi bambaska bir yere yol alip
gitmisti bile...



---Garibin öldügüne kesin kanaat getiren saglik görevlisi üzgün ve umudsuz bir sekilde dönüp söfere
haber vermis artik hizli gitmesi icin bir sebebin olmadigini cünkü hastayi kaybettigimizi haber
vermisti...bunu üzerine ambulans daha hastahaneye varmadan siren lerini durdurmus yavas, yavas
yoluna devam etmeye baslamisti...ama dörtlü sinyallerini ölüye saygi olsun diye
kapamamisti...gögsüme icime dayadigim garible hastahaneye varmistik...ambulansin kapilari
acilmisti...acilir acilmaz karsimizda aglamaktan gözleri kizarmis saliha ve kücük ozan
duruyordu...ambulansta kollarimda garib ile beni perisan olmus halde gören saliha aci bir ciglik
atmisti...saglik görevlileri garibi cikarmak icin onu birakmami istediler...


Askin:
---Birakmam onu! siz doktorsunuz onu iyilestireceksiniz...garib ölmedi tamammi ölmedi! hala onun
öldügüne inanamiyordum ...hersey nede cabuk gelismisti...tam hep beraber mutlu olmak beraber yasamak
varken birden gelen bu tasimasi imkansiz aci ve musibet...bir türlü kabul edemiyordum..o an onun
yerine ölmeyi o kadar cok istedimki...keske onu bu halde görecegime ben ölseydim diye yalvardim
rabbime...



---Zar zorda olsa garibi sedyeye koyup muayene icin hastahaneden iceri götürdüler...yüzü örtülü bir
sekilde önünden götürülen garibi gören saliha buna dayanamayip oracikta düsüp bayildi...bende agir
adimlarla indim ambulanstan...salihaya gittim...ona sarilip sessiz,sessiz aglamaya basladim...bir
süre sonra saliha kendine gelmisti...kendimizi biraz toparlayip kardesimiz garibin cenazesini alip
gitmeyi ona karsi son görevimizi yerine getirmek icin hastahanenin icine girmis garibi muayene eden
doktorun yanina varmistik...





---CANIM GARIBIM! MADEM BiZi TERK EDECEKTIN BiZE NEDEN O KADAR COK SEY VERDiN???