KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 661 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Bir Başına Yalnızlık 2...
İnsan bazen yanında birini arıyor... Konuşacak, dertleşecek. İçinde ne varsa öylece anlatacak... Ama bazı zamanlarda yalnız kaldığını görüyor ki; acı anında yapışıyor yakasına ve kalbine...
Baksanda değişen bir şey yok, değişmiyor hayat... Herkes seni es geçmiş kendine yeni yer bulmuş. Hatta öyle bir zaman oluşmuş ki; dostum dediğin kişi ile senden çok görüşür, konuşur... Sen aracılık kurumundan bir anda çıkarılıp, seni saf dışı bırakıldığını görmüşsün. Görmüşsün ama öylece kalmışsın. Ne olduğun meçhul bir duruma geçmişsin....
Kim kimdir, necidir unutmuşsun artık... Seni kendi köşene bir kez daha alışını büyük bir ilgiyle izlemişler, sevinçleri yüzlerine yansımış, yansımışta öyle kalmış... Ha varmışsın, ha yokmuşsun kimin umurunda olmuş ki. Sen sadece kindin kalmışsın... Hayatta yalnız kalmayı hakediyorsun...
Haketmeyene gereğinden fazla değer verirsen, ,işte böyle kalakalırsın ortada yapayalnız... Yeniden merhaba dersin yalnızlığına... Bende artık sizler gibi olacağım dersin. Kendim için yaşayıp, kendim için öleceğim dersin. Dersinde bir türlü başaramazsın. Başaramamanın nedenini kendinde ararsın da aldığın sonuç seni dünyadaki tek şeye götürür. SEVGİYE...
Sevgiyi kopardım aldım elimden, artık kime ne benim dünyamdan... Alın sizin olsun çok istediğiniz sevgi, ben kendi dünyamdaki sevgiyle yeterim kendime...
Yarali Yürek - İzmiR
26.06.2009 13:24
YORUMLAR
Haketmeyene gereğinden fazla değer verirsen, ,işte böyle kalakalırsın ortada yapayalnız... Yeniden merhaba dersin yalnızlığına... Bende artık sizler gibi olacağım dersin. Kendim için yaşayıp, kendim için öleceğim dersin. Dersinde bir türlü başaramazsın. Başaramamanın nedenini kendinde ararsın da aldığın sonuç seni dünyadaki tek şeye götürür. SEVGİYE...
Yazınız bana,"Fazla mütevazi olma,öyle sanırlar"sözünü hatırlattı.
güzeldi,emeğinizi ve sizi kutluyorum
saygılar
Teşekkür ederim arkadaşım harika bir bütünleme oldu şiiriniz yazıma...
İSİMSİZ HAYAT
Ve ben yine on milyonuncu kez hüzünlere boğuluyorum..
Anlamadınız.
Anlamadılar.
Anlamayacaklar…
Gittiğimi de anlayamayacaklar.
Sessizce çıkacağım kapıdan bir akşam üstü.
Ve ben çok uzaklarda olacağım onlar kendilerinin bile farkında değilken.
Hep ilk gülen onlar oldu, hep kırılan benim yüreğim.
Dostluk kırıntılarınız, sevgi sadakalarınız, karşılıksız kötülüklerinizle baş başa bırakacağım çirkin yüzünüzü.
Ve size yine, siz olduğunuzu haykırmayacağım..
Sessizce kapatacağım kapıyı,
Arkamdaysa bir tek son gülüşümü bırakacağım yalancı sevgilere…
Şubat’09
Hezeyanın eşiğinde..
