ÖLÜM BİR YOK OLUŞ DEĞİL..

• 26 Haziran 2009 Cuma 00:10:26

İnsan-ı mümine nur-u iman ile gösterir ki: Mevt, idam değil; tebdil-i mekândır. Kabir ise, zulümatlı bir kuyu ağzı değil; nuraniyetli âlemlerin kapısıdır. Dünya ise, bütün şaşaasıyla âhirete nisbeten bir zindan hükmündedir.
Elbette zindan-ı dünyadan bostan-ı cinana çıkmak ve müziç dağdağa-i hayat-ı cismaniyeden âlem-i rahata ve meydan-ı tayeran-ı ervaha geçmek ve mahlukatın sıkıntılı gürültüsünden sıyrılıp huzur-u Rahmana gitmek; bin can ile arzu edilir bir seyahattir, belki bir saadettir. (Sözler, 204)

Evet...
Ey ölümü düşünmeyen ve öleceğini hatırına getirmeyen insan!
İyi bilki,bu ölüm denen korkuç hal senin ve benim de başımıza gelecek bir gün.
Sinelerimizde umulmaz yaralar açacak.
Sevgilerimiz bizden kaçacak ve sevdiğimiz tüm mallarımız sevmediklerimize kalacak.

Bir gün Resul (sav) ashabına nasihat ediyordu.
O benzeri olmayan güzelin bu tatlı sözlerini dinleyen ashab efendilerimiz,kimi hak korkusundan,kimi hak sevgisinden ağlıyorlardı.
İçlerinde yalnız Üsame (ra) ağlamıyordu.
Resulullah (sav) e halinden şikayet etti. Efendimiz onun göğsüne mübarek ellerini koyup (Uhruc ya iblis) dediler.
Yani "çık ya şeytan"demektir.
Üsame ağlamaya başladı. Sonra ashabına dönüp şöyle buyurdular.
Gözün ağlayamaması kalb katılığından,kalb katılığı günahın çokluğundan,günahın çokluğu ölümün unutulmasından,ölümün unutulması tülu-u emelin sebebi dünya hayatını fazla sevmekten ileri gelmektedir.Buyurdular.

Dünyayı ve dünya hayatını islam dini ve Kur"anı Kerim zemmeyledi.
Dünya nedir?
Dünya mal,mülk,masa,kasa,rütbe,kumaş,evlad değildir.
Her ne şey seni Rabbinden men ederse işte dünya odur.
Mesela ,bütün dünyanın nimetine sahip bir kişi Rabbini unutmaz,ona karşı kulluğunu tam yaparsa bu kişi dünyaperest olmayıp,hakkın sevgili kulu,Peygamberimizin ümmetidir.
Bir kişide fakir olup dilense o dilenciliği yüzünden Rabbine karşı olan kulluğunu yapmasa,bu kişi dünyaperesttir.

Hak katında ve Rasulullahın indinde hiç bir makbuliyeti yoktur.

Sözün kısası elin karda,gönlün yarda olacak.
Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya çalışacak,yarın ölecekmiş gibi ahirete hazırlancaksın.

Herkes senden iyilik görecek,ve her mahluka merhametli olacaksın.Adil ,dürüst,çalışkan, ve doğru olacaksın.
Mümin demek; Allaha inanmış,nebilere,kitaplara,meleklere,kıyamete hayrın ve şerrin kaderin haktan olduğuna,öldükten sonra dirilip dünya hayatından Allaha hesap vereceğine inanmış iman etmiş kimsedir.

Peygamber efendimiz,"Müslüman o kimsedir ki elinden ve dilinden kimseye zarar vermez."buyurmuşlardır.
İyilik edemezsen ,hiç olmazsa kimseye zararın dokunmasın. Bu sözleri söyleyip kalbiyle inanan kimse fiili ile isbat ederse işte o,kamil bir mümin vasfını kazanmış demektir.
Yalnız dili ile söyleyip kalbi ilede inanıp fiili bu inandığına uymazsa fasıktır,günahkardır. Onun affı Allahın merhametine kalmıştır.

İsa aleyhiselam bir gün, otlakta otlayan sürüden bir koyun yaklayarak,kulağına bir şeyler söyledi.
O günden sonra koyun ot yemez ,su içmez olmuştu.
Bir zaman geçmiştiki yine aynı otlaktan geçmekte olan İsa aleyhisselam,çobana koyunu gösterek:
Bu hayvan hastamı?
Neden diğerleri gibi ot yemiyor ve su içmiyor ?diye sordu.
Kendisini tanımayan çoban:
Geçenlerde,buradan bir zat geçti ve bu koyunun kulağına bir şeyler söyledi. O günden beri,bu hayvana bir durgunluk geldi,cevabını verdi.
Hazreti İsa koyunun kulağına ne söylemişti.?

İsa aleyhisselam,o koyunun kulağına:(Ölüm var!) demiş ve hayvan olduğu halde,ölümü işiten koyun yemeden,içmeden kesilmiş ve bu hale gelmişti.

Evet gözlerimizin önünde,en sevdiklerimiz ölüp,göçtüğü halde sanki ölüm sırası bize hiç gelmeyecekmiş gibi,gülüp,eğlenip nice zevklerle çalkalanıp Allaha isyandan geri durmuyoruz bir türlü.
Ölümden ibret almayan hiç bir şeyden ibret alamaz.
Akil olan;
ölümden ibret alıp ve bir gün kendisisninde öleceğini düşünen kimsedir.
Kimi için mutluluk,kimi içinse korkunç olan o kötü gün için hazırlık yapandır.
Yaşadığı her günü Allaha ibadet ve itaatle geçirendir.
Kıldığı her namazın,belki de son namazı olduğunu hatırına getirip Rabbine öylece ibadet edendir.

Ölüm nice sırları koynunda barındırmakla beraber,yine Risalei-nur-da Üstad Bediüüzzaman Said Nursi hazretleri Rahmetullahi aleyh mevt-ün güzelliğini şöyle ifade etmektdir..

Sizlere müjde! Mevt idam değil, hiçlik değil, fena değil, inkıraz değil, sönmek değil, firak-ı ebedî değil, adem değil, tesadüf değil, fâilsiz bir inidam değil. Belki bir Fâil-i Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i Ebediye tarafına, vatan-ı aslîlerine bir sevkiyattır. Yüzde doksandokuz ahbabın mecmaı olan âlem-i berzaha bir visal kapısıdır. (Mektubat, 226)

Rabbim nurundan ve yolundan ayırma bizleri ..Amin..