Tüm sözcükler set çekilemeyecek kadar önüne, melodisine hayran kalınan bir ırmaktır.

Ruh arınır duruluğunda, serinliğine yürek uyanır. Köpüğünde rûyalar çağlarken, derinliğinde umutlar oynaşır…

Dingin, kuytu bir köşesinde kök salar bir nilüfer… Uzanır sözcükler huzurun sesine yaprağına dokunuşlarla. Ve yağmurlara yıkanır beden bir avuç dolusuna…

Estikçe rüzgâr, devinirken yüzeyde, su yatağında susar… Yayar kendini kıyılara. Hayat olur… Can olur… Ses olur… Sazı olur Âşığın, ceylanlar kanar tadına…

Bezendikçe çiçekler en güzel kokulu renklerine ve kucaklaştıkça ağaçlar yeşille, parmak uçlarının fısıltısına uyanır düşler …

Sabahın ilk ışıklarının doğumu sonrası, kolları göğsünde bağlı, izler rüzgarını insan. Zaman atar adımlarını. Tüm dualar diz çökerken öper yüzü toprağı…

Aralanan kapıdan süzülen Tanrısal sese
cennet susar…




ezgi ç.
23.06.2009