Tebrik ederim Ayhan Bey...Karadeniz...Karadeniz...Adı geçen her satıra kurban olurum...

Çok iyi gidiyorsunuz.Benim gbi değilsiniz.Erken havlu atmıyorsunuz.

Kutlarım...

Ben de bir anımdan bahsetmek istiyorum. İsveç'te bir fabrikada çalışıyorum. GAMBRO ( Dializ makinası üretiyoruz) da üç aylığına geçici çalıştığın iş yerinde bir gün tam çalışmanın ortasında bölüm şefi ''kapatın makinaları'' dedi ve kapattık ve orda duran bir teybede müzikli bir kaset koydu ve onun komutuyla ve gösterdiği hareketler eşliğinde ayrobik yaptık yaklaşık yarım saat. Benim önce tuhafıma gitmişti ama sonra anladım tabii çünkü bizler o bölümde genelde oturarak çalışıyoruz ve oldukça ağır yapışkan maddesi kullanıyoruz yani bir nevi uyuşturulma durumu var ve bu miskinliği dağıtmak ve tabi bir de randımanı hızlandırmak açısından oldukça ilginç bir yöntemdi...

Eğlenmekte, gezmekte, aşık olmakta onların hakkı...

Sevgilerimle Ayhan, bekliyorum diğer bölümlerini...

Helal olsun sana Ayhan abi. Denize gidemeyenler için güzel bir tatil örneği. Karadeniz , hırçın ve dalgalı. Tıpkı insanı gibi. Güzel anlatmışsın. Devam ! durmak yok.

Çalışmaktan sonra eğlenmenin tadı böyle çıkar.

Ayhan Bey ; yenge okuyor mu yazıları ? Hayır yani 95 numara olayına kafası takılabilir de !

Hayatımda ilk defa gittiğim Büyük ada'da denize girdiğimin haftasına 1999 Kocaeli depremi olmuştu. Bir daha korkuyorum doğrusu ; Ada'ya gitmeye de, denize girmeye de.. Böyle anılarım olamıyor sizin anlayacağınız. Eksik bir yanım da bu benim galiba.

Ayhan Bey umarım muhabbetimi mazur görürsünüz. Sabah muhabbeti böyle oluyor işte. Saygılar/ sevgiler.







Fikret TEZAL tarafından 6/26/2009 2:00:57 PM zamanında düzenlenmiştir.