Ah sevdiğim ah…Yalnızlığın beni mesken almasına izin mi verdin?Buna razı mısın?Ben yalnızca sana sarılmak istemiştim sadece sana,hep adını söylemeyi dileyerek…Ah sevdiğim ah…Şimdiki yaram daha kötü…Sensizlik çok haram çok kötü…Seni canımdan çok sevdim ben…Bunun anlamı sana göre simsiyah çok koyu,hiçbir güzelliği yok öyle değil mi?Halbuki ben senin tarafından,sadece senin tarafından bu kadar büyük,her geçen gün artan bir aşkla,canından çok sevilmek için her şeyimi bağışlardım bilir misin?

İmkânsızlıktan ayrı çok derin bir sızı oldun artık…Adın imkânsız bile değil…Senin de istediğin buydu sanırım,sıfatsız,isimsiz bir yâr olmak…Üstünlüğünü gözler önüne serip sonradan sessizce ortadan kaybolmak…Bir şans bile vermedin bize…Artık biz demekten çekinmeyeceğim nasıl olsa bu kelime sadece satırların dostu olarak kalacak…Yüreğim bu sözle,seninle ısınamayacak…Fırsat bile vermedin…Sadece izin verdin ki mevsimler boyu ağlayayım sana…Yok sen ona bile izin vermedin…

Hiçbir şeye izin vermedin aslında…Nedeni açıktı,çok ortadaydı,sen korktun…Korkuların yenik düşürdü seni,sonrada beni…Sen olmadan ben olamam ki,sen olmadan ben cesur olamam ki…Yine gece yarısını vurdu saat,şu son zamanlar sensiz,bir asır sanki inan…Ah sevdiğim ah…Çok mu fazla geldim sana?Ya da hep mi fazlaydım?Çok mu azdım ya da sana göre,hep bir yanım sana göre eksik mi kaldı?Neden biz olamadık?Söylesene…Neden satırlardan öteye geçemedi “sevdiğim!”sözü bile…Neden nedenlerim çoğaldı ben benden bile giderken?Buna hakkın yoktu…Hakkın yoktu…Sana kırgınım artık…Sana çok ama çok kırgınım…Mağrur bir sevdalı yarattın şimdi…Artık o cesaretli insan yok karşında!Artık karşındaki de senin gibi!Kalbime ellerinle öylece körkütük dokunmaya hakkın yoktu,gün be gün yaramı kanatmaya hiç…Ah sevdiğim ah…
Ne olacak şimdi?Sen ısrarla içimdesin,göndermek istesem kıyamıyorum,göndermek istemesem de yaşayamıyorum…Her ikisi de zindanlarda çürütüyor sanki beni…Her ikisi de zulüm…Her ikisi de vurgun…HER ikisi de vuslata erdiriyor an be an sadece beni…Seni canımdan çok sevmem hataydı öyle değil mi?Seni canımdan çok sevmem Allah’ın bana vermiş olduğu en büyük lütuf,en büyük hediyeydi…Sen çıktın karşıma,seni çıkardı karşıma ben hiç ama hiç pişman değilim…Şu anda gözyaşlarım akıyor ama inan kederim sensizliğim…Yoksa hiç ama hiç mutsuz değilim…Hayatımda ilk ve de tek seni sevdim ben…O yüzden senden sonra sensizlik çok ağır…Taşıyabileceğim bir yük değil anla ne olur anla artık…

Ah sevdiğim ah…Sen benim her şeyimsin,hiçbir zaman anlayamayacak olsan da dünyadaki tek eşimsin!Kederli günlerinden alıyorum çokça,mutluluklar her daim seninle olsun,seni aydınlatsın diye…Sakın asma suratını…Mutluluk sana,sen ona aşık olarak kal…Kederlerinden alıyorum çokça,mutluluklarımdan yolluyorum sana…Bir an için bile olsun beni an diye…Ah sevdiğim ah…Sevilmeye layığım benim…Seni hâlâ seviyorum çokça,canımdan canımı bağışlarcasına,bir fısıltı gibi doğup haykırış olmayı dualarcasına…

Mutsuzluklarını bana ver,mutluluklarım senin olsun çokça…Azalmayı düşündüğün an çoğal,bırak ben azalayım senin yerine,sen sakın ağlama…

Dilara AKSOY