Ellerinde Vita, Ufa tenekeleri (içinde katı yağ)herkes bilmez.. nifirge küçük yani bıdık
her çocuğun bilerek bilmeyerek yaptığı eylem "yer değiştirme"
Hırsızlığın gelecek zaman Fiili çekimi ne olur?
Hapishane...:))

Bana hırsız evlat lazım değil! Ölürse yer beğensin, kalırsa el beğensin!”
> sözüne takildim. agir bir laf 5 yasindaki bir cocuk icin ama burda annenin niyeti, duruma karsi olan hassasiyetinide göz ardi etmemeli. nihayetinde cocugu en cok annesi taniyor ve seviyor. herkesin tutumu farkli ama hic bir anne baba copcuguna zarar gelmesinide istemez haliyle.
___
bu yaziya gec kaldim. yine akici bir yaziydi, tebrik ediyorum yürekten.
hirsizlik gibi 'kul hakki' iceren büyük bir günahi, bizlerle hikaye tadinda paylastigin icin tesekkür ediyorum.
yazilarini, hikaye hatta bir film tatinda anlatmana 'masallah' bayiliyorum Onur.

bir sonraki hikayende bulusmak dilegiyle kal selametle, sevgiyle...

Bayılıyorum ben bu binbir gece hikayelerine. Yine güzeldi ve önemliydi sevgili yazarım. Helal- haramı bilmeyen insandan hayır gelmez derdi büyüklerimiz. Biz de o şekilde yetiştik ve Allaha şükür de evladımı da o şekilde yetiştirmeye çalıştım. Sevgilerimle kutladım.

Demekki başarılıym mı? Çok mütavazisiniz kusura bakmayında. Virane ve defineden çok bu küçük çocuğun anılarını sevdim. Çok farklı bir tadı var. Diğerleri gibi değil. Daha farklı, ne bilmiyorum. Öykülerde espri, duygu, ve öğreti iç içe...Emek var her satırda.Çalakalem değil, kaygılar üzerine yazılmış değil. siyasi değil, muzır değil, polemik yok, konular "bilineni bilinmeyen bir şekilde" yazılıp işlenmiş. Hayattan kesitler, halk dilinin kullanılması, öğretmeyi " çaktırmadan" ve sıkmadan başarabilmesi, hepsinden önemlisi, yazarın yüreğini, göz nurunu, günlerini, gecelerini öyküye vermesi Onur BİLGE'yi farklı kılıyor.

Yazılanın başarısı, gerçekliğine inandırılmayla doğru orantılıdır. Yer mekan ve zaman gerçeğe yakın olduğundan, Semiray ile Onur BİLGE özdeşleştiriliyor. Demek ki başarılıyım. Fakat adı üstünde anı değil, öykü nihayetinde... Öykülerin yüzde yirmi gerçek payı olsa da yüzde sekseni kurgudur. Amacım daha çok yanlışlareı gözler önüne sererek, doğru olanı düşündürmek, yani öğretidir.

Okuyan ve yorumlayanlara sevgiler, saygılar, mutluluklar... Her birinize minnettarım.

ALLAH yar ve yardımcın olsun efendim..bu iş kalp işi kalem işi bilgi işi yürek işi ...

Ailenin verdiği eğitim hiç bir şeye benzemiyor sevgili onur..
Ne güzel anlatmışsınız ..Mükemmeldi yine..Sevgiler..

"Aşırı korumacılık ve hassasiyet çoğu zaman istenilenin tam tersi sonuçlar verir ve böyle bir yaptırıma uğrayan çocuklar ya çok saldırgan ya da edilgen olur, " diye düşünmüşümdür hep.

çok güzel bir yazı idi..
saygılarımla..

Yazınızı okurken çocukluğumun filmini izledim sanki, neleri hatırlamadım neleri...Mutlaka her çocuğun olmuştur hırsızlığa dair anısı...önemli olan onun yanlışlığının büyükler tarafından uygun bir dille anlatılması.Ben de komşu bahçeden çaldığım ayva yı daha dişlemeden, düşüp kolumu kırmıştım.Ablam da bana ’Allah haram yemene razı gelmedi ’demişti.O günden sonra da asla benim olmayan hiç birşeye dokunamadım. Sevgiler sana ÜSTADEM kucak dolusu...

evet cok güzel bir yazi yine.
ailenin cabalariyla dogruyu yalnisini kücük yastan itibaren ögretmeli cocuklara.
keske her aile böyle olsa.
tesekkürler.sevgiler.

Bir solukta okudum.Sabahıma düşen ilklerdendi...
Yazılarınızın koliği oldum,kopmak mümkün değil...gününüz bereketli olsun efendim...
saygılar...

""Aynur hanım ben sanırım yavaş okuyorum:)))ben okurken yorumunuz düştü.))
Sevgili Onur Bilge,sanırım yaşıtız.Aktarılan şeyler o kadar tanıdık ki bana,alıp sürüklüyor beni.Önceki yazınızda belirtiğim gibi,düşünmeye bile korktuğum çocukluğumun güzel yanlarını hatırlatdı.meselâ bu defa;evimizin bulunduğu yerde dimdik bir yokuş vardı,yokluk zamanı sürekli kömür kamyonları o yokuşu çıkarken epeyce zorlanırdı.Ben o sokağın çocuklarıyla bir olup,kamyonun arkasına taş atar,kok kömürü denen kömürün düşmesini sağlardık.Sonra hepsini birleştirip paylaştırırdık.Bakalım bundan sonraki yazınızda hangi hatırama yolculuk edeceğim.Sizi çok seviyorum.Saygılarımla efendim."

*********10*************

Dünküne en son ben yetişmişim.Bugünkünde ilk olmalıyım. Dün az daha puanlamayı kaçırıyordum.Ders oldu bana.

Harikasın.Bundan sonra sana söyleyebileceğim tek şey bu...

"Ölürse yer beğensin, kalırsa el beğensin" Eskiden babalara kızın oldu dediklerinde her halde bu deyimi bilseler tekrar tekrar söylerlerdi...


aynur engindeniz tarafından 6/24/2009 12:26:14 AM zamanında düzenlenmiştir.