- 955 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
ANNEME ,ASLA OKUNAMAYACAK MEKTUPLAR...
BENİ ÖYLESİNE BİR DÜNYANIN İÇERİSİNDE BİR BAŞINA VE DE İNSAN BIRAKTIN Kİ.ÇOĞU KERE KENDİME DAYAN DİYORUM TIRNAK İLE DİŞ İLE,DİREN DİYORUM UMUT İLE DÜŞ İLE.O DUYGULARLA TAÇLANDIRDIĞIN YÜREĞİMİ ,ANLAMAKSIZIN ACILARA BOĞANLARIN UMRU BİLE OLMUYORUM BAZEN.NEDEN İNSANLAR SADECE KENDİLERİ İÇİN VARKEN BEN ONLAR İÇİN OLMAYA ÇALIŞARAK YOK OLUYORUM,İSTESEM DE BUNDAN VAZGEÇEMİYORUM.ANNE,İNSAN ÖZLÜYORUM BEN AÇTIĞIM HER YÜREĞİN KAPISI YOZLUKTAN YOSUNLAŞMIŞ.KORKUYORUM ARTIK KİMSELER BİLMİYOR SEN BİL İSTEDİM SADECE.CEHENNEMİ YÜREĞİNDE OLANLAR NEDEN CENNETİMİZİ CEHENNEME ÇEVİRİYORLAR.BENİ DUYAMAYACAK OLAN SANA ANLATTIM BİLİYORUM Kİ DUYSAYDIN ANLAYACAKTIN....
YORUMLAR
Oy oy...Bilmem bu buakşam okuduğum kaçıncı annesizlik mektubu.Hepsi de yüreğimi dağladı.Yazınızı güç bela okuyabildim.Keşke biraz daha uzun, küçük harfle ve Paragraf ya da satır başı yaparak yazsaydınız.Anlatımınız çok orjinal çünkü...
Yin de çok beğendim.
kutluyorum