Kapıyı açıp girdiğinde içeriye üç metrelik bir hol hol mü desem mutfak mı?
Hol yani mutfak müşterek kullanılırdı bir lavabo iki tel dolap ikide ispirto ocağı
Evdeki musluklardan su akmazdı, mahalledeki çeşmelerden taşınırdı
Ve karşılıklı iki odası vardı, işte iki ailenin yaşadığı ev ve kirası da paylaşılırdı..
Sağdaki odada Cevat amca ve Hatice teyzem
Soldaki odada Babam, Annem, kardeşlerim ve ben.
Orda tanıdık Cevat amca ve Hatice teyzeyi, çocukları olmuyordu bizler onlarında çocuklarıydık.
Ne güzel günler yaşadık paylaşım vardı, sevgi vardı.
Yoksulluğumuzu hiç hissetmedik, hangimizde aş varsa
Birlikte tüketirdik, hastalanan olunca üzerine titrerdik komşu değil sanki bir aile idik.
Yoksulluk bile sevgiye yenikti şimdi öylemi komşularımızla ilişkilerimiz.

Zaman şimdi para ve lüks yaşam devri, onun getirdikleri ise kibir, haset ve kıskançlık.
Sevgi, saygı, merhamet nerde o güzelim duygular yitirildi ne yazık ki,
Tüm güzelliklerin yerini Para ve gösteriş aldı.
Sanırsın ki para her şey, yuvalar dağılıyor insanlık yozlaşıyor
Öyle bir maratondaki insanlar, ailelerine bile zaman ayıramıyorlar
Çocuklarına iyi bakmayı, önüne her şeyi yığmak sanıyorlar
Bilseler çocuk sevgiyle gelişir ona ayırdıkları zaman sermayeleridir.
Böyle zihniyette komşuyu kim düşünecek komşusu açmış, Cenaze çıkmış bilmiyorlar bile
Radyolar bangır bangır çalınıyor ne acı ne hazin, işte tüm bunlar görmek üzüyor beni.

Not: Cevat amcamla Hatice teyzemin yıllar sonra çocukları oldu.
Cevat amcam öldü ne yazık ki..sonrası mı bende bilmiyorum hayatın acımasızlığı,
ne yazık ki beni de etkiledi..isteyerek değil sağlığım onları arayıp sormama izin vermedi.



Canan Onuş_2007–07–07 _JUL_İST.