İnsanlarda yaşlanma korkusu, ben daha gencim derken başlıyor...

Her doğum günün de; bitirdiğimiz yılın bir öncekinden daha hızlı bittiğini düşünerek üzülüyoruz...

Yıllar, günler, aylar, saatler, nasıl geçtiğini bile anlamadan akıp gidiyor diye hemen telaşa kapılıp,hesabını tutmaya başlıyoruz; bir,bir yılların....

İnsan ömrü ortalama altmış seksen yıl diyelim,eğer üçyüz yıl olsaydı ne değişecekti? Bir gün biteceğini sonsuza kadar yaşanmayacağını bildikten sonra...Örneğin kaplumbağa; mutlumudur acaba ömrü yüzelli yıl diye? ya da kelebek mutsuzmudur bir veya iki gün yaşayacağı için? ...

Zaman uçup gidiyor ve bizim onu durdurabilmek gibi bir şansımız yok! ...Kabul etsek de etmesek de hepimiz yavaş yavaş yaşlanıyoruz....

Bence ömrümüzü; yaşımızı hesaplamakla geçireceğimize,yaşlanmanın bile büyük bir nimet olduğunu,yaşamımızın; ruhumuzun emaneti teslim etme zamanına kadar bizim kontrolümüzde olduğunu düşünelim...

Geçmişte; kafamızı yorduğumuz, sıkıntı yarttığımız, stres yaşadığımız olaylara bir bakıyorum da; aslında hayatı fazla ciddiye de almamak gerekiyor.... Yaşadığımız günü doyasıya yaşamak ve değerlendirmek en iyisi... Ne geçmiş’e takılıp kalmak, ne de tamamen geleceğe odaklanmak doğru değil...

Ölümü düşünüp; enerjimizi tamamen bu korkuya yönelik harcamaktansa, biraz da bugünden zevk almaya bakalım ve telafisi olmayan ertelenmişliklerin, pişmanlıkların, keşkelerin, hayatımızın büyük bir bölümünü esir etmesine izin vermeyelim...

Her yaşın ayrı güzelliği var diye düşünüp,gençleşemeyeceğimize göre olduğumuz yaşı en iyi şekilde yaşamaya bakıp, kalan günlerimizi sağlıklı, insanlara ve kendimize faydalı olarak geçirebilmeliyiz... Kısaca bize verilen ömrümüzün sermayesini en uygun şekilde harcamalıyız...

Geride bırakacağımız nesillere; bir takım değer yargılarına sahip, daha duygulu ve mutlu olmasına katkı sağlayabilirsek; harcamakla bitiremeyecekleri bir servet bırakmışız demektir...

Güzel bakan güzel görür derler ya ben de hayata güzel bakıyorum ve yaşamayı seviyorum; yaşım da umurumda değil...

Eyvah yol bitmiş ne yapacağım diyeceğime; duble bir yol yaptıracağım,dönüş te kullanmak için....Lamia CANAY...