Üzerinde yasadigimiz dünya bizi düsündürüp üzmekle kalmiyor ayri ayri öykülerden olusan
evrensel bir boyut kazandiriyor.Dünyanin her kösesinde bu gercekleri yasayanlara rastlamak mümkündür.
Üzülen ve düsünenler degil,yalniz her biri ülkede seven sevilen dünyayi her türlü olumsuzluklara ragmen
yürekten seven yüregi sevgi ve hosgörü insanlar da vardir .Herkes bilir ki sesin olmadigi yerlerde sesizlik
vardir.Ben de dünya üzerinde düsünen,üzülen,seven biri olarak kendi icsesimleydim bu satirlari yazmadan önce.
Simdi sana soruyorum.?Sessizlikten daha dinlendirici daha dindirici bir SUSUS var midir bizlere kendi
icsesimizde?Kendimiz icin yüregimizle beynimizle kendi icsesimizin sessizligiyle bir müddet susar ve
dinlenirsek ilk önce,dindirici susus herseyi sessizce sunar,kendini duyurur bize.Insanlar kendilerini anlatmak
icin,icinde duyduklarini söylemek icin aklinin uzagindakileri yakina getirerek gönüllerince dile getirirler
kendilrince. Bende bütün söylediklerimi duydum,duyduklarimi söyledim sessizce."Güclü bir isik,hos bir
tad girsin yüregine.Hic bitmesin yokuslarin düz yollarin acik günlerin ferah yüregin MUTLULUKLA
dolsun....