Affet beni bitanem..

• 15 Haziran 2009 Pazartesi 23:19:16

Gece saat 12 ye geliyordu gözlerim yine seni arıyordu..hiç gelmediğin bir anda çıkıp geldin..çok şey anlatmak istisemde hep susuyordum demek kızgınlığım sensizliğemiş bitanem.o parmaklarını harfe dokunuşunu bile hissederken yüreğimde nasıl sana kızmayı aklıma getirebildiğimin farkında bile değildim..o kadar özlemiştim ki seni her harfe basışında bir dokunuştu sanki içimde..öyle güzel yazıyordun ki sanki sarılmış seni kokluyordum harflerde..görmek istiyordum seni ama sen beni göremeyeceğin için cesaret edip söyleyemiyordum..zaman ne kadar çabuk geçiyor sen varken halbu ki sensizlikte dakikalar bile hücrelerime iğneleri saplıyor sanki..sana o kadar yazdığım sitemlerin hepsi yalan sevdiğim seni o kadar seviyorum ki söylememekten kızıyorum sana..haykıramamaktan nefret dolu sözler sarf ediyorum..bak saat gecenin 2 si oldu ve içimizde birbirimizi görebilme arzusu arttıkça arttı..sonunda sen söyleyebildin beni neden görmek istemiyorsun diye hayır bitanem seni o kadar görmek istiyorum ki dedim ya sen beni göremeyeceğin için korkuyorum söylemeye..seni o gördüğüm ilk anda tutamadım kendimi akıttım yine yüreğimdeki yaşları gözlerimden..sensizlikle beraber özleminde ırmak oldu gözlerimde durduramadım akan şelaleyi ne kadar kapaklarını örtsemde gözlerimin yine delice akmaya devam etti..saat geç oldu bitanem uyumayacakmısın artık bak gözlerin kapanıyor..beni boşver sevdiğim uyusam ne olacak ki yine sabah uyanmayacakmıyım sanki ne gerek var artık uyumaya..saat 3 oldu bitanem sana koşup gelmek istiyorum delice sarılıp kokunu çekmek istiyorum içime..ve sana geldim sevdiğim bak sana geldim gök yüzü ağlamaya başladı hasretimize onun gözyaşları bile dayanmadı..ıssızdı heryer sanki kaçıyorduk mutluluğumuza..bu bir rüya olmalıydı diyordum kendi kendime ne gerçek böyle olabilirdi nede delilik..şimdi yanındayım sebebini bilmeden geldim sana..Ellerine dokundum gözlerim yine akmak istedi bu kez mutluydum ama içim buruktu çünkü son bulacaktı biliyordum..yürüdük seninle hatırladık gezdiğimiz yerleri tekrar..ne oluyor bize bitanem bu kadar severken birbirimizi neden hasret kaldık birbirimize neden göz yaşları aldı mutluluğumuzun yerini o yüce sevdamız bu kadar mı basit oldu..birşeyler anlatmak istiyordum sana ama yüreğim sus yürü diyordu sadece seni hissetmek geliyordu içimden ve yürümek sonsuzluğa hiç bitmesin diyordum bu yol kendi kendime..biliyorum bitecekti o zamanı durdurmak için yol boyunca dua ediyordum içimden Allah’ım sen bize öyle bir yol gösterki sonu ayrılık olmasın..ama olmadı bitanem sonu olan bir yoldaymışız meğer..tek tük insanlar çıkıyordu karşımıza biz bile o gece garipserken halimize insanlar nasıl bakıpta şaşırmasın ki sevdiğim..olsun biz mutluyduk ya gülüyorduk ya içimizde bir heyecan vardı ya kim ne derse desin..dolaşırken yollarda Ezan okundu yine dua ettim bitanem bizim için Allah’ım sen ezanların yüzü suyu hürmetine bize yol göster bize bir kapı aç..ağlamak geliyordu içimden bazen boğazımı tutuyordum nefesimi yutuyordum..saat 5 e geliyordu ve sen bir anda bana bitanem evin kapısının arkasında diğer anahtar takılı deyince bir yandan sevinirken senin gitmeyeceğine bir yandan gittiğin zaman karşılaşacağın duruma tedirgin olmaya başladım..biliyorum yoruldu ayakların kapanmaya başladı gözlerin söylemek istemedinse de fark ediyordum bende yorgundum ama mutluluktan hissetmek bile istemiyordum..bir anda o arkadaşımı aramak geldi aklıma hiç düşünmüyordum onun uyumadığını..birden cevap verince telefona geleceğimizi söyledim zaten..yürüyorduk oraya doğru bu yolun neden bu kadar uzadığını söyleyince sonsuz yolculuğumuza çıktığımızı hayal ediyordum seninle..ama biz sonu olmayan bir yolda değildik bunu biliyordum..o eve gittik sanki kaçmıştık seninle öyle bir hava vardı evin içerisinde gitme diyordum sana içimden kal bitanem sen gidersen her şey hüsran olur her şey yıkık viran olur..biliyorum gidecektin..odaya girdiğimizde garip bir hal almıştı seni sanki ilk defa yanımdaydın ve biz ilk defa yalnızdık..yüzüne baktım bir şeyler düşünüyordun masum bakışlarına dayanamayıp sorduğumda bilmiyordum dedin belki biliyordun sende benim gibi o mutluluğu bozmamak için konuşamıyordun..sonra sana sarıldım uyumak istedim ama uyuyamıyordum gözlerimi kapatınca sanki yok olacaksın diye..tutamıyordum kendimi sonunda ağlamaya başladım affet sevdiğim senide ağlattım gözlerinden o damla damla gözyaşları akıtmaya hakkım yoktu..keşke o rüya olsaydı keşke ben o rüyadan uyanmasaydım gözlerimi öylece kapasaydım bu hayata..bak uyandım o rüyadan yine sensizliği yaşamaya yine sensizliği yazmaya başladım..dayanamıyorum sevdiğim dayanamıyorum bitanem sensiz bu canıma kıyarsam nolur beni affet..bil ki ben sensizliğe kıydım sevgimize değil..Seni seviyorum..