GÖRME ANNECİĞİM TABUTTA YATARKEN BENİ....

• 14 Ağustos 2006 Pazartesi 13:40:32

Taşı bile eritecek bir acı taşıyorum sevdamın içinde sanki. Sert,acımasız,ahlaksız,kahrolası bir şeytan var yüreğimde çıkarıp atamadığım.Onunla iş birliği mi yapmam gerek?Yoksa onu hiç takmadan silinmiş yolumu tekrar çizmem mi gerek?Bilemiyorum...
Sadece şeytan bitirir saf aşkımı.Çünkü acımasız bir ruhta temiz bir aşkın ne işi var?Kovuyorum aşkımı şeytanımın sayesinde.Yeni bir aşk mı?Yalan bir aşksa neden olmasın...Gerçek ne var ki dünyada ölümden başka.
Ailem bile sevgi sahtekarıysa nerden atayım kendimi aşağıya.Ben de girmek istiyorum artık şu kahrolası tabuta.
Aslında bedenime,yüreğime artık acı bile vermiyorsun bunu biliyor muydun?Çünkü ruhumu bile çürüttün sen!!!!!
Tanrım!!Kurtar ruhumu,sevgimi,göm toprağa beyaz bedenimi.Beni kurtaracak vardır elbet bir peri.Hüzün dolu bir yaprak gibi ıslanıyorum ağaç dalında.
Hayır!!!!sakın bana acıma.Sanki bir yabancıyım da kötü bir kaderim var ve sen bunu görüp üzülüyorsun.Sen kimsin de bana acıyorsun.Asıl ben sana acıyorum hayatında gerçeğe dair hiç bir şey olmadığı için.
Bitmiş bir şehrin sokağında ben de bitiyorum.Kaldırımlarda sabahlıyorum üzerime örtü örten olur mu diye ama nerdeeee....Hiç kimse bu neden burda demez ki;sakın bakma,hemen geç yanından,ilgilenme der çocuğuna.
Belki bir gün onun da çocuğu benim komşum olur;nerden bilebiliriz ki...
Ben gideyim artık.Daha işlenmiş günahlarımın bedelini ödeyeceğim.

Perde örtüyorum pencereme.Görme anneciğim tabutta yatarken beni,kapat yüzünü.Şeytan sırf beni bu lanet aşktan kurtaracak diye onunla gidiyorum cehenneme.Razıyım yanmaya çünkü burda daha çok yanıyorum.
Şimdi bir son kez bir sevap işlemek istiyorum ( günahlarımı örtmez ama..).Bir sokak çocuğu bul anne!Ona benim odamın yerini göster.