Büyüklerin büyüklüğü,
Küçüklerini sevip gözetmeleri,
Düşmanca davranışlarını bile af etmeleri ile belli olur.

Küçüklerin küçüklüğü basit işler ile uğraşıp,
Büyüklerine karşı saygısız, seviyesiz ve terbiyesice davranmalarının ardı sıra.
Küçüklüklerini gizleyip, büyük görünmek ve gayrı tabi-i bir yoldan büyümek ve büyüklenmek için, büklerine,
Seviyesizce saldırmalarıdır.

Büyükler büyüklüklerini koruma sorumluluğundan dolayı küçükleri küçültücü davranışlarından dolayı cezalandırma değil, vaz geçirme adına telkin ve tavsiyelerde bulunurlar.
Hakaretlerine bile nazarı müsamaha ile bakıp af yolunu tercih ederler.

Küçükler ise normal yolardan büyüyemeyeceklerine inandıkları için büyümeyi büyüklerine sataşarak adlarının büyükler ile beraber zikredilmesini sağlamaya çalışırlar.
Fakat sonuç onların istediği şekilde değil düşündüklerinin aksine tecelli ve tahakkuk eder.

Af, hoş görü ve müsamaha büyüklerin büyüklüklerinin tescil ve tespitini herkese gösterdiği gibi, Küçüklerin azgın ve saldırganlıkları da itibar kaybı ile kamu vicdanında mahkûmiyetlerini tescil eder.

İslam büyüklerinin dillere destan olmuş büyüklük meziyetleri ile küçüklerin hırs ve hasetlerinden kaynaklanan düşmanlık ile büyüklere sataşarak ve saldırarak içine düşmüş oldukları vahim durum, insana haddini bilmesi adına çok güzel örnektir.

Ve haddini aşanlara EDEP YA HU diyor.







,